Wol en Wiel April - Lente!

Dit was de eerste spinochtend met Wol en Wiel van dit jaar dat ik echt de lente kon voelen - en zien! Kijk die lammetjes toch, pluizebollen met nieuwsgierige blik, of heerlijk slapend bij moeder in de voorjaarszon.

Hennies Ouessant schapen hebben lammetjes gekregen, witte en zwarte (met een wit vlekje). Ze hielden zich op afstand, bij moeder in de buurt en ook een beetje verstopt achter wat boomstammetjes, maar deze witte was wel erg benieuwd wie dat nou waren bij dat hek. Toen we eenmaal verdwenen waren (dachten zij!) kwamen ze dichterbij.

Het was een kleiner groepje deze week maar toch nog 8 personen. Hanneke had een gehaakte sjaal af - of bijna af, er was niet genoeg garen voor alle franje. Ze had van ander garen, een donker/licht getwijnde draad, de franjes afgemaakt maar was daar niet helemaal blij mee. Waarschijnlijk gaat ze die franje toch weghalen, en dan besluit ze of ze de sjaal helemaal zonder franje laat, of dat ze ander garen er voor gaat gebruiken, wat ze misschien nog moet bijspinnen. De sjaal zelf is fantastisch. Een eenvoudige haaksteek, met groepen stokjes, en met een geweldig effekt. Heerlijk om mee op de bank te kruipen als het wat fris is, of om gauw om te slaan als je even naar buiten moet om iets te doen, maar niet de tijd neemt om een jas aan te trekken. En met het veranderlijke voorjaarsweer is het prettig om nog iets om te hebben.

Helga heeft een nieuwe spintechniek uitgeprobeerd, die ze aan ons liet zien, Tailspun Yarn. Dat is garen waarin hele lokken van een schapenvacht uitsteken. Het lijkt een beetje op de schapenvacht zelf als je dit garen in een streng bijeen ziet.

Ze had ook van te voren al wat uitleg gemaild naar iedereen zodat je je kon voorbereiden als je het ook wilde proberen, heel handig. Hier zie je op het filmpje hoe zij het doet.

Ik was er erg nieuwsgierig naar en had het van te voren geprobeerd met Gotland wol. Het viel niet mee om de lokken goed te laten hechten aan de kerndraad. Op deze ochtend zelf heb ik nog wat meer er van geprobeerd, en hier zie je het op de spoel op mijn twijnrekje. Net een opgewikkeld gotlandschaapje!

Thuis heb ik er nog wat meer van gesponnen, ik heb nu enkele tientallen meters en zal er waarschijnlijk eens mee proberen te weven.

Ook had Helga haar eerste polswarmers mee in de twijnend breien techniek. Heel mooi geworden!

 

Zelf had ik in de maand voorafgaand aan de spingroep wat plantaardig geverfde delen van vachten gesponnen. Altijd een mooie kleurencombinatie, met Walnoot, eerste (rechts, Blauwe Texelaar) en derde bad (links, Leicester Longwool), en ui op een lichtgrijze ondergrond van Blauwe Texelaar. Grappig hoe geel op een grijze ondergrond naar het groene nijgt. Op de foto is het nog groener dan in het echt, maar ook bij gewoon daglicht ziet het er lichtgroen uit.

Reny had ook met walnoot geverft. Gewoon in een pot waar de walnotenbolsters eerst een tijd in geweekt hadden, zonder te verwarmen. Het resultaat is verbluffend! Zonder beitsmiddel, zonder opwarmen en toch die mooie warme bruine tinten. De laatste portie wol had ze vergeten in het verfbad en heeft er extra lang in gezeten, waardoor hij nog donkerder is geworden dan de tweede portie. De basis is witte Flevolander x Texelaar.

En Reny had ook nog een verrassing voor mij. Ze was naar een middeleeuws weekend geweest met haar middeleeuwse groep, en had daar een van mijn poslwarmers verkocht! Het geeft zo'n geweldig gevoel als mensen iets wat je gemaakt hebt willen hebben en dat dan kopen.

Coby had geen showproducten mee. Ze had wel voor mij een proefje mee van de tweed waarmee ze haar prachtige winterjas (mantel) genaaid heeft. Ik had daar om gevraagd, omdat ik helemaal weg ben van alle vormen van tweed, en die van haar was een echte! Die wilde ik wel eens onder de loep houden! Het blijkt een visgraat te zijn. De draden lijken haast wel enkeldraads te zijn, wat ik me moeilijk voor kan stellen voor de ketting. En de draden hebben een lichte kleurvariatie in zichzelf, die je krijgt door verschillend geverfde vachten goed door elkaar te kaarden. Dat geeft op het oog een egale kleur, maar door de verschillende kleuren van de individuele vezels heeft de kleur meer diepte en levendigheid. Jaja! Visgraat is wat ik wil gaan proberen met mijn gesponnen Leicester Longwool. Het zal een veel grovere stof worden dan Coby's tweed, en het zal te prikkerig zijn voor een kledingstuk, maar ik heb er zo'n zin in!

Coba, die weeft, heeft een groot driehoeksweefraam aangeschaft, en daarop een luchtige sjaal van haar Gotland garen geweven. Heel elegant en fijn, vederlicht en doorzichtig, prachtig! Die weeftechniek intrigeert, als je op Youtube kijkt ziet het er niet moeilijk uit, ik ben benieuwd of ik het ook leuk zou vinden... Hier is een foto van de sjaal in de voorjaarszon.

En hier een filmpje van iemand die voordoet hoe je zo'n sjaal weeft. Zoals je ziet kun je allerlei draden verwerken, wat heel handig is voor spinners die wel eens iets overhouden, of voor als je een aparte draad spint waarvan je dan niet goed weet wat je ermee moet...

Saskia is altijd productief! Ze vertelde dat ze bezig is breipakketten samen te stellen voor haar webshop of voor verkoop tijdens de workshops/inloopochtenden die ze heeft. Ze is gestopt met poppen maken, en heeft haar poppenatelier omgedoopt tot wolatelier, nog steeds met de naam Wollepop.

En de laatste van het rijtje voor deze keer, Hennie, was bezig met een schapensjaal. Kijk maar in haar mand, daar ligt het begin van een rondgebreide sjaal die ze later met een 'steek' open gaat knippen. Met schaapjes. En dat vind ik, die een jaar lang alleen maar schapen maakte op mijn keramiek-avonden, natuurlijk geweldig. Ze breit hem van verschillende natuurlijke tinten grijs van Blauwe Texelaar wol.

En dan sluit ik af met een van mijn eigen keramieke schaapjes.

Wol en Wiel Maart 2016

Er is weer een maand voorbij gevlogen, en de spingroep Wol en Wiel is bij elkaar geweest in de gezellige blokhut van Hennie, in Biddinghuizen, aardig centraal in Flevoland voor al onze leden, die komen van het uiterste noorden tot het zuidelijkste puntje, de meest oostelijk grens (zelfs ietsepietsie daarbuiten!) tot aan de westelijke grens van heel Flevoland.

Er waren weer mooie dingen gemaakt, en ik moet bekennen dat ik van tijd tot tijd zo enthousiast was over alle gemaakte producten, proeflapjes en projecten-in-de-maak dat ik niet van alles foto's gemaakt heb. Voor de blog is dat jammer, maar het zegt heel veel over hoe leuk de spinochtenden zijn, en hoeveel uitwisseling van ervaring en inspiratie er is tijdens de ochtend, heerlijk!

Ik zat bijvoorbeeld naast Annelies, die krulletjes aan het spinnen was. Ze maakte een draad van verschillend gekleurde lokken Wensleydale en Leicester Longwool, waarbij delen van de gekrulde lokken zichtbaar bleven. Het wordt een vrij dik, onregelmatig garen met heel veel karakter. Annelies vertelde dat ze het meestal nog twijnt met een dunnere draad, zodat het niet zo krullerig is, en makkelijker verwerkt kan worden. Zij maakt er vaak sjaals van, geweven of gebreid, heel mooi en origineel. Ze werkt het liefst met natuurlijke tinten en heeft heel verschillende kleuren krulletjes in het zakje wol wat ze meegenomen heeft deze ochtend. Geen foto's, maar ik hoop dat je je er een voorstelling van kunt maken.

Coba had proeflapjes mee van haar weefcursus en haar kleuren-cursus. Ze liet zien hoe verschillende kleuren samen een heel mooie indruk kunnen geven, ook al zijn ze individueel misschien niet zo heel erg mooi. Ik geloof dat ik de vorige keer ook hierover schreef, en deze keer blijft het ook bij schrijven want ik heb geen foto's genomen.

Waar ik wel foto's van heb gemaakt is het project van Petra, (die overigens ook haar dochter mee had, geweldig, moeder en dochter achter het spinnewiel! Petras project zijn sokken met allerlei verschillende patroontjes. Eerst heeft ze van alle kleurtjes een stukje gesponnen. Kijk maar hier onder:

Zijn het geen geweldige sokken? Vrolijke voetenwarmers die tegelijk je hart verwarmen!

Hennie heeft gesponnen! Van haar eigen Ouessant schapen, met een beetje jeu van een frisse kleur glanzende zijde die ze meegekaard heeft. De wol is gekaard op een kaardmachine, en de zijde heeft Hennie aan het eind van het kaardproces direct op de trommel van de kaardmachine gelegd, tussen de lagen wol. Als je de zijde aan de voorkant van de kaardmachine invoert, wordt het misschien wat meer verdeeld waardoor je niet zulke duidelijke 'strepen' van de zijde in je garen krijgt.

Cobie had ook niet stilgezeten de afgelopen maand! Of misschien juist heel veel stilgezeten, want ze had een hele bruidssjaal gebreid. De sjaal was voor een echte bruid, dus Cobie had een deadline en daar heeft ze zich op gericht, en ze is met ruime marginaal geslaagd! De sjaal had ze niet mee, die was natuurlijk al bij de bruid, maar ze liet wel een foto zien van het eindresultaat, prachtig!

Dat ze een kantsjaal breide viel heel toepasselijk samen met dat een paar anderen van de groep ook een kanten sjaal breien. Hennie, Jolanda, Cobie en ik. Het idee is dat als je tegelijkertijd aan een project werkt dan kun je elkaar steunen, stimuleren, en het is gewoon leuker. Nu is Cobie al klaar, maar dat kwam doordat ze een deadline had. De andere hebben dat niet dus die doen het lekker in hun eigen tempo. Over mijn sjaal wil ik nog een apart stukje schrijven.

Ook heb ik nog niet geschreven wat ik meenam om te laten zien. Maar... daar heb ik ook nog geen foto's van en die wil ik wel laten zien. Dat komt dus ook in een volgend stukje, dat houden jullie nog tegoed!

Wol en Wiel Februari 2016

Alweer een maand voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Aan de andere kant is het geweldig dat er alweer een spinbijeenkomst is geweest van Wol en Wiel, bij Hennie in haar Blokhut, waar altijd gezellig stoelen, koffie, thee en koek klaar staan als we aankomen.

We waren met een iets kleinere groep deze keer, 7 mensen in totaal, en dat zorgde ervoor dat we uitgebreid de meegebrachte projecten konden bekijken, voelen (belangrijk!) en bespreken. Ook hebben we het spinnen van een bouclé draad besproken en sommigen hebben dat ook geoefend, waaronder ikzelf. Maar later daarover meer.

Petra begon, en vertelde dat ze niets meegenomen had. Ze is Blauwe Texelaar aan het spinnen op haar electrische spinnewiel, zo vanuit de vacht. Ze houdt erg van de geur van de vacht en het gevoel van de lanoline waardoor de vezels zo makkelijk langs erkaar glijden. Het is een vrij donkere vacht, en de spoel is al bijna bommetje vol, wat heel veel is bij haar e-spinner, want de spoelen zijn groot, er kan zo'n 100 g op!

Hennie spint ook een Blauwe Texelaar, gewassen en gekaard. Ze heeft eerst de lichte stukken er uit gezocht, en spint die. Haar idee is om iets te maken uit het boek 'Öland breien' van Marja de Haan (deze link voert je naar een verkoopsite waar het boek te koop is), en gebruik te maken van de natuurlijke kleuren uit de vacht van een Blauwe Texelaar. In de tijd tussen de twee spinochtenden heeft Hennie polswarmers gebreid:

De kleur van het blauwe gedeelte is in werkelijkheid veel feller dan op de foto, het contrast is groter met het rood. Mooi he? Er werd gepraat over de breedte van de verschillende delen van de polswarmer, Het deel in de gebroken rib steek is breder dan het andere gedeelte met het patroontje. Men was het er over eens dat boordsteken (gebroken rib is een variatie op de 1 recht 1 averecht boordsteek) altijd breder wordt, omdat er gewisseld wordt tussen recht en averecht en je daarvoor meer draad gebruikt. Ik denk dat het ook kan liggen aan het andere deel, wat gebreid is met twee kleuren. Als je patroontjes met meerdere kleuren breidt trekt het breiwerk altijd wat in. Wat het ook is, de oplossing voor beide verschijnselen is dezelfde: brei voor het boordsteek gedeelte met wat dunnere naalden, of met minder steken.

Ook heeft ze een katoenen shawl gehaakt met paarse bloemen. De katoen maakt hem wat zwaar, Hennie vindt hem teveel op haar schouders drukken, maar er is al een liefhebber voor dus Hennie gaat hem weggeven.

Hennie en ik gaan een bruidssjaal breien, van een patroontje dat in Handwerken Zonder Grenzen heeft gestaan, lang geleden. We hebben allebei een proeflapje gemaakt, en zijn er ook allebei nog niet helemaal uit of de naalddikte wel goed is. Dit is het proeflapje van Hennie:

Een garen met mohair of angora er in? We praatten er wat over en als ik het me goed herinner gaat Hennie ook nog met een iets dikkere pen een lapje breien om het verschil te zien. Ik heb ook een proeflapje maar dat zal ik in een aparte post laten zien.
Cobie en Jolanda gaan ook een kansjaal breien maar van een ander patroon.

C heeft veel geweven en heeft daar niets van meegenomen, omdat ze denkt dat we daar niet in geinteresseerd zijn. Tsssss! Dat is helemaal niet zo, we zijn juist heel erg nieuwsgierig naar wat ze allemaal weeft! Volgende keer dus wat meenemen hoor! Ze vertelt over de weefcursus, en een kleurencursus die ze ook volgt. Daar heb je bij het weven veel profijt van, kleuren kunnen heel verrassend zijn vertelt ze: apart vind je een kleur misschien echt niet mooi, maar in combinatie met andere kleuren is het resultaat soms heel aantrekkelijk!

Saskia is nog niet uitgebreid met alle IJslandse wol die ze in de zomervakantie op IJsland heeft buitgemaakt! Deze keer een mooie sjaal, met allerlei plantaardig geverfde ijslandse wol. Het was een breipakketje met alle kleuren in een mooi doosje, waar een patroon in zat (niet het patroon wat Saskia uiteindelijk gemaakt heeft), en ook op het doosje alle planten die gebruikt zijn om de kleuren te krijgen. Hier onder zie je een stukje van de sjaal, de mooie bloem die er ook nog uit kon en het doosje met de informatie over de planten.

Als je goed kijkt zie je dat er kleurstoffen in zitten van Indigo, Lupine, Rabarber en Blauwhout (Brazil Wood)

Hier nog een foto waarop je de rand van de sjaal beter kunt zien. En de speld achter de bloem, die aan de voorkant netjes is omgehaakt met gele wol.

Een mooie rand met cockle shell patroon

Hier zie je hoe anders de kleuren kunnen uitvallen als de zon niet schijnt. Ik denk toch dat de twee bovenste foto's de kleur het best benaderen.

Cobie heeft een hele mooie vertaling gemaakt van de beschrijving van het boucle garen wat we gesponnen hebben. Ze liet het zien, en we praatten over welke vezels geschikt zijn voor de lusjesdraad: mohair, Leicester Longwool, Wensleydale, dus lange glanzende vezels. Hier onder een paar foto's van boucle:

Het witte garen heeft kleinere lusjes dan het donkere garen (het donkere op de bovenste foto is hetzelfde als het garen wat midden in beeld is op de onderste foto en het is groen in werkelijkheid - geverfd met Berkeblad en nagebeitst met ijzer). Dat zou kunnen komen door het verschil van vezel: de witte is Romney, de groene Leicester Longwool. Ook is het witte gemaakt met drie handgesponnen draden, terwijl de groene naaigaren heeft voor zowel kern als binddraad. Er zijn vele variaties op Boucle, en met veel oefenen komen we wel tot de draad die we ook voor ogen hebben. Momenteel is het nog een beetje afwachten wat het eindproduct is ook al volgen we de instructies goed op!

Jolanda heeft een sjaal geweven van garen wat ze vorig jaar al eens had laten zien. Een paars garen met allerlei kleurtjes erdoorheen gekaard. De sjaal is geweven op een driehoekig weefraam. We zijn allen geinteresseerd in het weefraam, en Hennie zou graag iemand willen vragen om er zo een voor haar te maken, dus Jolanda en Hennie spraken af om samen een bezoekje aan een handige kennis te gaan brengen! Helaas heb ik de sjaal niet op de foto, misschien een volgende keer als het weefraamverhaal een vervolg heeft.

Ik heb ook wat projecten meegebracht in verschillende stadia van 'af'. Wat helemaal af is zijn de wanten voor mijn vader. Ik heb binnen wat foto's gemaakt, niet helemaal scherp maar het moet maar zo want het is echt niet lekker buiten, en bovendien veel te donker om een goede foto te maken.

De wanten zijn in de techniek 'twijnend breien' gemaakt, een Zweedse techniek waarbij je met twee draden breidt, afwisselend met de ene en de andere draad een steek maakt, en de draden tussen elke steek een halve slag om elkaar draait. Hier is een video van hoe dat gaat. Bij de duim is elke twee toeren een steek gemeerderd, daardoor verspringen de kleuren tot een soort geruit patroontje:

En tussen de boord en de hand heb ik een stukje met averechtse steken gebreid, in het Zweeds 'krok' steken, in het Engels 'crook'  stitches.

Deze steek trekt het breiwerk iets in, wat een mooie overgang tussen boord en hand geeft.

Mijn laptophoes is bijna af. Ik moet hem nog wat in de breedte laten krimpen, Hennie gaf mij uitstekend advies. Als de hoes af is kan ik eindelijk ook eens een andere tas gebruiken als ik naar mijn werk ga, met een goed beschermde laptop.

Wat helemaal nog niet af is, zijn deze lokken. In Oktober kocht ik een prachtige bruine vacht, Dorset x Leicester Longwool. Die wilde ik onlangs gaan wassen, en ik pakte hem helemaal uit om de lelijke delen, vuiltjes en dubbelscheer te verwijderen. Toen zag ik tot mijn grote schrik dat alle lokken een zwakke plek in het midden hadden:

En het ergste was dat je de lokken zomaar met twee handen uit elkaar kon trekken! Dat was een nare ontdekking, en ik wist even niet wat ik ermee zou doen: weggooien of niet? Mijn spinmaatjes op Ravelry adviseerden om te kijken of de twee delen niet apart van elkaar verwerkt en gesponnen konen worden. Dus ik waste, deelde, kaardde en spon een proefje:

Twee heel verschillende garens, allebei zacht en mooi. En het was goed te doen om ze te spinnen ook al was de vezel ca 5-6 cm in plaats van de mooie 10-12 cm. Ook mijn spinmaatjes bij Wol en Wiel vonden dat ik dat best zo kon doen, dus ik ga toch maar de hele vacht wassen, moed verzamelen om de lokken te delen, en dan doen alsof ik twee vachten heb in plaats van een.
En ik heb ook nog nagevraagd bij de boerin of er iets met het schaap, het eten of het weer is gebeurd midden in het seizoen. Ze herinnerde zich (na in haar geheugen te graven) dat het lam inderdaad, toen het buiten kwam, een poosje niet helemaal gezond was geweest, maar daarna weer wel. Dat is natuurlijk de verklaring van de zwakke plek. Ik heb ook gelezen dat men het wel een 'hongerrand' noemt. Maar het kan ook door andere oorzaken dan honger, bv ziekte of medicijnen veroorzaakt worden.

Als afsluiting een foto van mijn proeflapje voor de kantsjaal. Ik ben van plan binnenkort daar meer over te schrijven.

Wol en Wiel Januari 2016

Het was een drukbezochte bijeenkomst, de eerste spinochtend van de Flovolandse spingroep Wol en Wiel in 2016, 11 spinners waren er! En in het begin was er ook nog een geinteresseerde buurvrouw die iets kwam halen en gelijk een kopje koffie meedronk voor de gezelligheid.

Zoals gebruikelijk lieten we elkaar zien wat we de afgelopen tijd gemaakt hebben of waar we nu aan werken, en dat wil ik hier weer de revu laten passeren.

Allereerst had H een prachtig vest gebreid, met verschillende kleuren garen in een mooie steek. De sluiting is met een rits, die heel netjes ingezet is!

Ook heeft ze een muts gebreid, met een boord die dwars gebreid is met kabels, onzichtbaar vastgemaakt met kitchener stitch of grafting (zie ook mijn vorige blog over Wol en Wiel) tot een koker. Aan de zijkant van de koker heeft ze steken opgenomen om daar de bovenkant van het mutsje mee te breien.

En dan heeft ze óók nog een sjaal om te laten zien. Een driekante sjaal met afwisselend rechte ribbels en gaatjes:

C heeft in de zomer van 2015 een weefcursus gevolgd, en volgt nog steeds lessen. Ze heeft een voorbeeld meegenomen van een geweven sjaal, met verschillende patronen. De inslag is van wol, de sjaal is licht en valt heel soepel.

Naast C zat deze keer S (we doen altijde een rondje), die spint op een Louet Victoria, net als ik. In de zomer is zij naar IJsland geweest op vakantie, en daar heeft ze veel IJslands garen gekocht. Ondertussen zijn er alweer twee prachtige IJslandse truien af, waarvan we de foto op haar mobiel konden bekijken. De nieuwe eigenaren willen namelijk hun trui niet meer afstaan om te laten showen, zo lekker zitten ze. Het zijn twee typisch IJslandse truien, met een ronde pas over de schouders met daarin een patroon ingebreid.

Ook had ze nog twee andere gebreide producten mee, sokken van een regenbooggaren wat geverfd is in de vorm van een sokkenlap: je breit met twee draden sokkenwol een rechthoekige lap, verft deze in verschillende kleuren (hier dus in regenboog kleuren), haalt de lap weer uit en voilá, je hebt twee identiek geverfde bolletjes garen, ieder genoeg voor een sok!

De halve wanten met de mooie kabels zitten als gegoten, en de opzet- en afkant-rand zijn net zo soepel als het breiwerk zelf. Dat laatste is iets waar ik best jaloers op ben, want ik moet daar bijzonder veel moeite voor doen, anders is het te strak, en dat overkomt me vaak bij het afkanten. Ik haal dan maar weer uit en kant opnieuw af, tot ik tevreden ben (bij opzetten heb ik dat gelukkig minder, want dat is helemaal lastig oplossen).

J had een prachtige poncho aan, asymmetrisch en met een kraagje, natuurlijk zelfgesponnen en gebreid. Het patroon heet l'Enveloppe (Ravelry link).

Ook heeft ze gesponnen van de Zweedse wol die ik voor haar meenam van ’mijn ’ schapenboerin. Het is een Gotland-Dorset kruising, en ze was niet zo zeker over de twijning van de draad. Zat er nou genoeg twist in of niet? We hebben ernaar gekeken en denken dat de enkele draden nog wat meer draaiing zouden kunnen gebruiken, maar het is nu ook al een erg mooi en zacht garen. Ze wil het graag gebruiken voor een trui/vest, maar het is nog onduidelijk of het daarvoor wel genoeg is, het zijn niet zulke grote schapen. Ik ben benieuwd!

Ook P is aan het spinnen voor een project. Zij weet al wat ze wil gaan maken en heeft verschillende kleuren lontwol ingeslagen om de benodigde garens te maken. Het is voor warme, vrolijke, fleurige lange kousen met extra versiering erop, van een Finse designer, kijk maar hier (Ravelry link). De roze draad op de spoel is voor dat project!

C is druk aan het spinnen, maar is niet zo tevreden met de Romney wol die ze heeft. Het lijkt of hij bros is, de vezels breken makkelijk als je eraan trekt. Hmmm, niet zo leuk! Als je spint van vachten die je in hun geheel koopt kan dat wel eens gebeuren, ook al kijk je goed naar de vacht bij het kopen. Misschien was het toen ook al te merken geweest als ze toen de ’snapping’ test had uitgevoerd: neem een plukje uit de vacht tussen duim en wijsvinger van beide handen (de punt in de ene hand en de scheerkant in de andere hand) en trek het plukje snel uit elkaar dicht bij je oor. Het hoort een soort ’plong!’ geluidje te geven maar als het bros is kraakt het meer van de vezels die je stuk trekt. Maar ja, je denkt er niet altijd aan om die test te doen als je een vacht bekijkt! En soms zijn delen van de vacht wel goed en andere delen niet.

H heeft deze keer ook geen showmateriaal mee, maar de volgende keer hopelijk weer wel! De volgende keer dat ze erbij is zal niet in februari zijn, want dan wordt ze aan haar ogen geopereerd, sterkte!

P is iemand die wel heel veel maakt, maar het daarna gelijk weggeeft. Dat weggeven dat mág wel van ons, maar kun je daar alsjeblieft mee wachten tot ná de spinochtend? Zij vertelde over een sjaaltje, een rokje, en nog iets wat me ontschoten is, maar we hebben het allemaal niet gezien!

En dan komen we aan bij de meest productieve deelnemer deze keer, Reny! Ze laat nog een keer zien hoe ze de bolletjes vilt voor haar bolletjeskleed, ze maakt ze van gekaarde vlies, vormt dit in een plat bolletje, stopt het in een kous, knoop in de kous, volgende bolletje, weer een knop erin enzovoorts. Dan in de wasmachine. Het eruit pulken is het meeste werk. Daarna rolt ze ze vaak nog een beetje na om ze de definitieve vorm te geven. Een suggestie van een andere spinner (en vilter) was om de bolletjes in plaats van na een beetje voor te rollen. Misschien laten ze dan makkelijker los en houden ze goed hun vorm, was het idee. Hier onder een klein stukje (zitkussentje?) met wat losse 'bolletjes' erop.

Ook is zij aan het haken, bij een ’Crochet-along’, een CAL.Er is nu een CAL voor 2016 gaande, waarbij je regelmatig een nieuw haakpatroon opgestuurd krijgt. Maar als je niet wilt wachten, kun je ook de CAL van 2015 of 2014 in zijn geheel downloaden, dan heb je alle steken in één keer en werk je in je eigen tempo. Kijk maar eens wat een leuk dekentje dit wordt met zoveel stekenvariaties! De CALs voor de verschillende jaren kun je hier vinden (haak-CAL). En ook op Lossen en Vasten is in januari een CAL gestart!

Reny raakte ook zo geinspireerd door de sneeuwsterren van C, dat ze er zelf ook een aantal is gaan haken:

En de laatste foto van Reny is om te laten zien HOE GROTE BOLLEN zij op haar GROTE-BOLLEN-WINDER kan winden! Een bol van 350 gram, dat is ook indrukwekkend!

Hennie heeft lieve zachte babywantjes gemaakt met ’thrums’. Ze liet zien hoe je ook achteraf deze wollige voering van ongesponnen wol kunt toevoegen, met behulp van een stopnaald. Het worden hele zachte en zeker ook warme wantjes voor kleine babyhandjes. Die zijn op deze manier goed beschermd tegen de kou! Het basis patroon voor de wantjes vind je hier. En hoe je de ’thrums’ tijdens het breien toevoegt zie je hier. Ik kon geen filmpje vinden van het later in-naaien van thrums, maar het gaat met een stopnaald, alsof je een ’v-tje’ opmaast, en je laat de eindjes aan de binnenkant van het wantje los hangen.

Ook heeft Hennie sloffen gemaakt van een patroon van Arne en Carlos uit Noorwegen. Het zijn gebreide sloffen die daarna in de wasmachine vervilt zijn. Hennie heeft wat met het patroon moeten stoeien, het was niet in een keer duidelijk! Maar we laten ons bij Wol en Wiel niet zomaar uit het veld slaan! Hennie dus ook niet, en het zijn een mooi stel sloffen geworden. Met assistentie van een paar door de wol geverfde breisters (ha! woordgrapje) was al snel duidelijk hoe de Noorse heren het eigenlijk bedoelden maar niet zo duidelijk hadden opgeschreven. Opmerkelijk bij de sloffen is dat de rode rand, die geverfd is met meekrap, anders – minder – vervilt is dan de rest van de sloffen, hoewel het dezelfde wol is. Meekrap of aluin doet dus iets met de wol waardoor het minder makkelijk vervilt.

Ik bracht nog twee strengen gesponnen wol mee die ik had geverfd bij een verfworkshop van J, met Cochenille en Indigo. Mooie kleuren zijn het geworden! Het blauwe kaardband had ik afgebonden op een paar plekken, en het paarsige garen is cochenille overgeverfd met indigo. Voor op de strengen staat nog een klein proefflesje Eucalan, wat C voor iederen meebracht. Om wol in te spoelen (het is geen wolwasmiddel!) waardoor het zachter wordt. Het ruikt lekker naar jasmijn, en ik ben benieuwd hoe mijn wol daar uit komt als ik het ga proberen.

Als laatste wil ik jullie nog trakteren op een foto van de Romney schapen (allen drachtige ooien) die vorig weekend geschoren zijn bij de Almeerse Wolunie. De coole dame met de strepen op het voorhoofd blijkt een wat ouder schaap dat onbedoeld bij de drachtige schapen terecht is gekomen. Een paar rammen waren namelijk in de dekperiode uitgebroken en hebben ook haar uitgekozen voor hun amoureuze praktijken. Ik hoop maar dat het goed gaat! Nu staan ze in ieder geval allemaal droog (en kaal!) op stal, zodat ze goed in de gaten gehouden kunnen worden. Het was leuk en leerzaam om bij het scheren te helpen met vachten schoonmaken. 60 vachten in ongeveer 6 uur hebben C en ik door onze  handen laten gaan, dus zo'n 5 minuten per vacht. Er was veel belangstelling, er zijn vachten verkocht voor vachtvilten en spinnen, de niet-verkochte vachten zijn opgeslagen en geinteresseerden kunnen op zondagmiddagen langs komen om een vacht te kopen.