Sunday 27 December 2015

Feed the birds


This project is inspired by two other projects, one of a designer on Ravelry, who also inspired to the name of this post, and one of a fellow-member of Wolunie.
My dear fellow-member had felted a round container for bird-food, to hang outside in a tree, filled with seeds and fat. This way one would not need to look at the ugly green plastic netting in which the seeds can be bought.
I am a spinner and knitter and remembered a pattern for a round knitted and felted birdhouse on Ravelry. This is a free pattern, I love the way it is handwritten, and the world would look so much prittier if all gardens had such birdhouses in their trees! So, I took out my yarn rests and knitted and felted a ball with a hole, made an ring on top and filled it with seeds, fat and astick to sit on. This is the result. It is a gift for (the birds in the garden of) my parents. When the food is finished, the birds hopefully manage to unravel the ball a bit to use the fibers to fluff upp their nests.

Wednesday 16 December 2015

Wol en Wiel December



Spingroep Wol en Wiel

De Flevolandse spingroep Wol en Wiel komt maandelijks bij elkaar om te spinnen, praten en elkaar de laatste spinsels en andere gemaakte producten te laten zien. Ik ben ook lid en vind, naast het spinnen en praten, het zien van elkaars creaties enorm inspirerend. Iedereen laat wat zien, vertelt er over, iedereen kan voelen en vragen stellen, en vervuld van alle nieuw opgedane kennis en kunde en vol plannen voor volgende projecten gaat iedereen aan het eind van de ochtend weer naar huis.

In deze blogpost zal ik wat van die gedeelde kennis en ervaring, tips en truucs, namen en links naar webpaginas en andere wetenswaardigheden van de afgelopen keer opschrijven.

Een van onze leden, HM, die expert is in naaien, liet een nieuwe trui zien die ze gebreid heeft van wol van het schapenras dat oranje/bruin geboren wordt maar waarvan de wol wit wordt, met van die oranjebruine kemp haren er in. Waarom kan ik niet op de naam komen? Wie het weet kan een opmerking plaatsen onder de blog, alvast bedankt! De trui was gebreid in twee delen, een voor- en achterpand met aangebreide mouwen. De delen waren bovenop schouder en arm op onzichtbare manier aaneen gezet en CK vroeg hoe je dat doet. Het antwoord is ‘Kitchener stitch’ of ‘Grafting’. Dit kan gedaan worden door te ‘mazen’ en door te breien, hier is een filmpje dat het laat zien met een stopnaald. Er zijn nog veel meer filmpjes te zien op het web.

Reny liet een foto zien van een prachtig bolletjeskleed, wat ze al cadeau had gegeven aan haar dochter dus niet mee kon nemen om te laten zien. We konden er dus niet meer in knijpen, maar op de foto zag het er heerlijk uit. Alle balletjes waren gevilt in kousen in de wasmachine. Volgens Reny was het een hele klus om alle bolletjes uit de kousen te krijgen, maar was het aan elkaar zetten een feestje!

CK liet een hele stapel gehaakte sneeuwsterren zien, erg toepasselijk voor de tijd van het jaar, ook al zullen dat wel de enige sneeuwkristallen zijn die we te zien krijgen deze winter, zo mild en zacht als het tot nu toe is geweest. Prachtig waren ze in ieder geval, op naalden 2,5 mm, met de glans van de Romneywol die ze had gekocht bij De Wolunie. Ze zullen bij het infopunt van De Wolunie, bij de schaapskooi in Almere Haven, te koop zijn. Ook liet ze haar zelfgenaaide winterjas zien, prachtig gedaan met alle professionele details zoals gepaspelde knoopsgaten, doorlopende lijnen van de ruitstof op de zakken en perfecte pasvorm. Gemaakt van mooie Harris Tweed, om te koesteren.




Ik liet mijn zadelhoes (Ravelry link) zien, een patroon van Lion Brands, maar met extra voering van ‘thrums’, ik weet niet of hier een Nederlandse term voor is. Het zijn plukjes ongesponnen wol die je meebreit en die aan de voorkant leuke stippen of v-tjes geven en aan de achterkant heerlijk wollig zijn. Van het 'thrummen' zijn natuurlijk ook instructies te vinden op het web (How I thrum van Hello Yarn).
Het geeft een heerlijke zachte en warme zit, perfect voor de koude wintermaanden! De rood-grijze strepen zijn gebreid met een beetje crêpe garen wat ik tijdens de vorige bijeenkomst van Wol en Wiel spon. Het was nog niet erg crêpe-achtig, maar breide toch heel fijn weg.

Ik liet ook een paar handschoenen met halve vingers zien, gebreid volgens een patroon uit dit boek: Maskor och Medeltid, een boek met patronen geïnspireerd door wanddecoraties in Zweedse middeleeuwse kerken. Als ik deze blog maak heb ik nog geen foto's maar via de Ravelry link kun je bij het patroon komen. HH merkte op dat zij een blogger kent die ook wanten, halve wanten en polswarmers maakt en dat ik waarschijnlijk wel mooi zou vinden: CreaRiet. Nou, dat klopt wel want ik vind dat zij hele mooie varianten maakt!

HH was begonnen met een bruidssjaal, maar vond het patroon nog een behoorlijke uitdaging. Daarom bedacht ze dat ze eerst nog een ander kantbreipatroon zou breien om er nog wat meer ‘in’ te komen voordat ze het enorme project van de bruidssjaal weer ging oppakken. Als ze weer met de bruidssjaal verder gaat denk ik dat ik het leuk vind daar ook aan te beginnen (misschien zijn er nog anderen ook die dat willen proberen – ik zal het eens vragen een volgende keer).

Excuus dat alleen mijn projecten en die van Reny voorzien zijn van foto’s – dat komt omdat ik het idee om over de spinochtend te bloggen pas opvatte na afloop van die ochtend. Zoals ik al zei had Reny een foto die ze naar me opstuurde om op de blog te plaatsen, dankjewel Reny! De volgende keer zal ik foto’s maken van ieders project, als de maker het leuk vindt om dit terug te zien in mijn blog natuurlijk.

Oh ik was het bijna vergeten: wil je breien zonder een vin te verroeren? Dat kan natuurlijk niet, maar alleen je duim bewegen om te breien is toch ook nog wel bijzonder. Een workout voor je duim (en voor je hersenen, want ik moest mijn hoofd er goed bijhouden toen ik het probeerde): dat is Portugees breien! Een tip van S, die last heeft van arthrose in haar schouder en elleboog, en helaas moet stoppen met het maken van poppen. Maar ze is een heel positief persoon en ik weet zeker dat ze genoeg alternatieven bedenkt om creatief te zijn en mooie dingen te blijven maken waar ze haar ei in kwijt kan (ook al zal ze het poppen maken missen).

De AlmeerseWolunie kwam ook nog even ter sprake (vanwege de sneeuwsterren van CK), en voor geïnteresseerden wil ik nog even de open dag / schaapscheer dag noemen van 17 januari. Dan worden de drachtige ooien geschoren voordat ze naar binnen gaan (binnen is het anders veel te warm voor deze dames). De eerste lammetjes worden in maart verwacht. Op de open dag kun je naar het schapen scheren kijken, je kunt vachten kopen, en je kunt de faciliteiten van de ‘Wolfabriek’ bekijken, zoals de vilt- en sorteertafels, was- en verfketels en kaardfietsen. Er wordt informatie verstrekt over De Wolunie dus je kunt goed je licht opsteken om te zien of het je ook wat lijkt om lid te worden. Houd de agenda op de website in de gaten voor de tijden en voor meer informatie.

Sunday 6 December 2015

Walnut and heat

This fall I have been dyeing fiber with various dyestuff, all natural, like reed, onion, walnut, birch, madder, indigo and cochineal. This blog post will cover what I did with one single dye pot of walnut extract, and show the results of that.

During my dye-period this fall there was a lot of experimenting, but also a lot of reading. My experience with natural dyeing in earlier years was mainly the 'standard' way of dyeing, and with standard, I mean cooking an extract from a natural dye source (plants), filtering the extract so no plant material is left, pre-mordanting the fibers, and simmering the fibers in the extract at 85-95 deg C for about an hour, rinsing the fibers and let them dry. This fall, on the contrary, I did a lot of reading on the web, and noticed that there are a hundred ways or more to dye wool, which all lead to a result, all nice and some with stronger colors than others.

On the walnut dyeing, I noticed a few differences from the 'standard' dying as I have done before:
(1) No mordant is required. This is actually no new approach, it has been known long time that walnut contains a matter that acts as mordant (tannin), and also in my second hand books from the seventies this information is shared as common knowledge. It was just that I didn't know that yet.
(2) The dye bath can be extracted from the husks without heating the dye pot. Let the sun and time do their work, lower temperatures need more time, but in the end, many report on the web, the walnut dye bath is as good as any 'cooked' dye bath.
(3) The dye bath to dye the fibers does not need heating. The same mechanism of sun and time will result in the same results as when your simmer the fibers a shorter time in the dye pot.
(4) Let the fibers dry after you lift them out of the dye bath before you rinse. This would result in more dye sticking to the fibers than if you rinse immediately after taking them out of the dye bath.
(5) The walnut dye bath can be used many more times than other dye baths (in general, dye baths can be used 2, sometimes 3 times before the color is too weak to be interesting), every time resulting in lighter browns, eventually more towards a greyish brown, but still interesting.
(6) The walnut dye bath can be stored and re-used later on, even if mold has built on the surface. In fact, the mold itself can be left in the dye bath as it also contains dyestuff.

A friend of me kindly gave me two bottles of extracted walnut dye bath, extracted from walnut trees in France which grow around her holiday cottage. The extract was really strong, looking pitch black where it sat in the bottles, almost 3 liters in total. I was very happy to receive this gift! This was the basis for my experimenting. Obviously, I could not apply (2) - no heating to extract the dye as my friend already had done this for me. All the other points, except the last one (storing the bath) I have applied, and in this post I will show you the results. In total, I dyed 5 skeins of varying weights, the heaviest first and last. Four of the skeins are from the same sheep, from the less soft part of the fleece, and I plan to weave with it. The fifth and last skein is from another sheep, spun a bit thicker but the most remarkable difference is that it has more crimp and the yarn therefore is more 'round' than the other four. This is the result

OK, this is what I did, (1) to (5) lay from left to right:
(1) Put the skein in a big glass pot with the cold dye and let it stand in the window (afternoon October sun) for a whole week. Took out the skein and rinsed it (forgot to let it dry first). The color is nice, but I had expected a deep, dark brown. Apparently, just weak October sun is not enough.
 (2) Put in next skein in the same pot, and whenever I used my oven to prepare a meal, the pot went into the oven when the food was taken out, and was warmed up in the after warmth to a nice, warm temperature, but not hot. This happened 3 times during the week the skein was in the pot. Then, I took it out, squeezed it and hung it up to dry. After it had dried, I rinsed it. Darker, but still not the deep, dark brown I expected.
(3) Put the dye bath (still very dark brown, almost black) in a pan, put in a skein and simmered for one hour.
(4) Added next skein and simmered for another hour (with the skein from (3) still in it as well). Let it cool until the next morning. Squeezed and hung to dry. Rinsed afterwards.
(5) Put in the last skein, simmered one hour, squeezed, dried, rinsed.

Conclusion: HEAT wins over TIME. The higher and longer the heat, the darker the color, until the dye bath gets exhausted and the last skein gets a more greyish tone than the others. The Octobersun could not compete with the 90 degrees from the stove, but already some mild warmth from the over is better than the windowsill.

Whether drying before rinsing improves the color, I don't know as I did not test both ways, but the colors are nice and dark, so whenever I have the time and opportunity I will apply that method (if I remember).