Wol en Wiel April - Lente!

Dit was de eerste spinochtend met Wol en Wiel van dit jaar dat ik echt de lente kon voelen - en zien! Kijk die lammetjes toch, pluizebollen met nieuwsgierige blik, of heerlijk slapend bij moeder in de voorjaarszon.

Hennies Ouessant schapen hebben lammetjes gekregen, witte en zwarte (met een wit vlekje). Ze hielden zich op afstand, bij moeder in de buurt en ook een beetje verstopt achter wat boomstammetjes, maar deze witte was wel erg benieuwd wie dat nou waren bij dat hek. Toen we eenmaal verdwenen waren (dachten zij!) kwamen ze dichterbij.

Het was een kleiner groepje deze week maar toch nog 8 personen. Hanneke had een gehaakte sjaal af - of bijna af, er was niet genoeg garen voor alle franje. Ze had van ander garen, een donker/licht getwijnde draad, de franjes afgemaakt maar was daar niet helemaal blij mee. Waarschijnlijk gaat ze die franje toch weghalen, en dan besluit ze of ze de sjaal helemaal zonder franje laat, of dat ze ander garen er voor gaat gebruiken, wat ze misschien nog moet bijspinnen. De sjaal zelf is fantastisch. Een eenvoudige haaksteek, met groepen stokjes, en met een geweldig effekt. Heerlijk om mee op de bank te kruipen als het wat fris is, of om gauw om te slaan als je even naar buiten moet om iets te doen, maar niet de tijd neemt om een jas aan te trekken. En met het veranderlijke voorjaarsweer is het prettig om nog iets om te hebben.

Helga heeft een nieuwe spintechniek uitgeprobeerd, die ze aan ons liet zien, Tailspun Yarn. Dat is garen waarin hele lokken van een schapenvacht uitsteken. Het lijkt een beetje op de schapenvacht zelf als je dit garen in een streng bijeen ziet.

Ze had ook van te voren al wat uitleg gemaild naar iedereen zodat je je kon voorbereiden als je het ook wilde proberen, heel handig. Hier zie je op het filmpje hoe zij het doet.

Ik was er erg nieuwsgierig naar en had het van te voren geprobeerd met Gotland wol. Het viel niet mee om de lokken goed te laten hechten aan de kerndraad. Op deze ochtend zelf heb ik nog wat meer er van geprobeerd, en hier zie je het op de spoel op mijn twijnrekje. Net een opgewikkeld gotlandschaapje!

Thuis heb ik er nog wat meer van gesponnen, ik heb nu enkele tientallen meters en zal er waarschijnlijk eens mee proberen te weven.

Ook had Helga haar eerste polswarmers mee in de twijnend breien techniek. Heel mooi geworden!

 

Zelf had ik in de maand voorafgaand aan de spingroep wat plantaardig geverfde delen van vachten gesponnen. Altijd een mooie kleurencombinatie, met Walnoot, eerste (rechts, Blauwe Texelaar) en derde bad (links, Leicester Longwool), en ui op een lichtgrijze ondergrond van Blauwe Texelaar. Grappig hoe geel op een grijze ondergrond naar het groene nijgt. Op de foto is het nog groener dan in het echt, maar ook bij gewoon daglicht ziet het er lichtgroen uit.

Reny had ook met walnoot geverft. Gewoon in een pot waar de walnotenbolsters eerst een tijd in geweekt hadden, zonder te verwarmen. Het resultaat is verbluffend! Zonder beitsmiddel, zonder opwarmen en toch die mooie warme bruine tinten. De laatste portie wol had ze vergeten in het verfbad en heeft er extra lang in gezeten, waardoor hij nog donkerder is geworden dan de tweede portie. De basis is witte Flevolander x Texelaar.

En Reny had ook nog een verrassing voor mij. Ze was naar een middeleeuws weekend geweest met haar middeleeuwse groep, en had daar een van mijn poslwarmers verkocht! Het geeft zo'n geweldig gevoel als mensen iets wat je gemaakt hebt willen hebben en dat dan kopen.

Coby had geen showproducten mee. Ze had wel voor mij een proefje mee van de tweed waarmee ze haar prachtige winterjas (mantel) genaaid heeft. Ik had daar om gevraagd, omdat ik helemaal weg ben van alle vormen van tweed, en die van haar was een echte! Die wilde ik wel eens onder de loep houden! Het blijkt een visgraat te zijn. De draden lijken haast wel enkeldraads te zijn, wat ik me moeilijk voor kan stellen voor de ketting. En de draden hebben een lichte kleurvariatie in zichzelf, die je krijgt door verschillend geverfde vachten goed door elkaar te kaarden. Dat geeft op het oog een egale kleur, maar door de verschillende kleuren van de individuele vezels heeft de kleur meer diepte en levendigheid. Jaja! Visgraat is wat ik wil gaan proberen met mijn gesponnen Leicester Longwool. Het zal een veel grovere stof worden dan Coby's tweed, en het zal te prikkerig zijn voor een kledingstuk, maar ik heb er zo'n zin in!

Coba, die weeft, heeft een groot driehoeksweefraam aangeschaft, en daarop een luchtige sjaal van haar Gotland garen geweven. Heel elegant en fijn, vederlicht en doorzichtig, prachtig! Die weeftechniek intrigeert, als je op Youtube kijkt ziet het er niet moeilijk uit, ik ben benieuwd of ik het ook leuk zou vinden... Hier is een foto van de sjaal in de voorjaarszon.

En hier een filmpje van iemand die voordoet hoe je zo'n sjaal weeft. Zoals je ziet kun je allerlei draden verwerken, wat heel handig is voor spinners die wel eens iets overhouden, of voor als je een aparte draad spint waarvan je dan niet goed weet wat je ermee moet...

Saskia is altijd productief! Ze vertelde dat ze bezig is breipakketten samen te stellen voor haar webshop of voor verkoop tijdens de workshops/inloopochtenden die ze heeft. Ze is gestopt met poppen maken, en heeft haar poppenatelier omgedoopt tot wolatelier, nog steeds met de naam Wollepop.

En de laatste van het rijtje voor deze keer, Hennie, was bezig met een schapensjaal. Kijk maar in haar mand, daar ligt het begin van een rondgebreide sjaal die ze later met een 'steek' open gaat knippen. Met schaapjes. En dat vind ik, die een jaar lang alleen maar schapen maakte op mijn keramiek-avonden, natuurlijk geweldig. Ze breit hem van verschillende natuurlijke tinten grijs van Blauwe Texelaar wol.

En dan sluit ik af met een van mijn eigen keramieke schaapjes.

Wol en Wiel Maart 2016

Er is weer een maand voorbij gevlogen, en de spingroep Wol en Wiel is bij elkaar geweest in de gezellige blokhut van Hennie, in Biddinghuizen, aardig centraal in Flevoland voor al onze leden, die komen van het uiterste noorden tot het zuidelijkste puntje, de meest oostelijk grens (zelfs ietsepietsie daarbuiten!) tot aan de westelijke grens van heel Flevoland.

Er waren weer mooie dingen gemaakt, en ik moet bekennen dat ik van tijd tot tijd zo enthousiast was over alle gemaakte producten, proeflapjes en projecten-in-de-maak dat ik niet van alles foto's gemaakt heb. Voor de blog is dat jammer, maar het zegt heel veel over hoe leuk de spinochtenden zijn, en hoeveel uitwisseling van ervaring en inspiratie er is tijdens de ochtend, heerlijk!

Ik zat bijvoorbeeld naast Annelies, die krulletjes aan het spinnen was. Ze maakte een draad van verschillend gekleurde lokken Wensleydale en Leicester Longwool, waarbij delen van de gekrulde lokken zichtbaar bleven. Het wordt een vrij dik, onregelmatig garen met heel veel karakter. Annelies vertelde dat ze het meestal nog twijnt met een dunnere draad, zodat het niet zo krullerig is, en makkelijker verwerkt kan worden. Zij maakt er vaak sjaals van, geweven of gebreid, heel mooi en origineel. Ze werkt het liefst met natuurlijke tinten en heeft heel verschillende kleuren krulletjes in het zakje wol wat ze meegenomen heeft deze ochtend. Geen foto's, maar ik hoop dat je je er een voorstelling van kunt maken.

Coba had proeflapjes mee van haar weefcursus en haar kleuren-cursus. Ze liet zien hoe verschillende kleuren samen een heel mooie indruk kunnen geven, ook al zijn ze individueel misschien niet zo heel erg mooi. Ik geloof dat ik de vorige keer ook hierover schreef, en deze keer blijft het ook bij schrijven want ik heb geen foto's genomen.

Waar ik wel foto's van heb gemaakt is het project van Petra, (die overigens ook haar dochter mee had, geweldig, moeder en dochter achter het spinnewiel! Petras project zijn sokken met allerlei verschillende patroontjes. Eerst heeft ze van alle kleurtjes een stukje gesponnen. Kijk maar hier onder:

Zijn het geen geweldige sokken? Vrolijke voetenwarmers die tegelijk je hart verwarmen!

Hennie heeft gesponnen! Van haar eigen Ouessant schapen, met een beetje jeu van een frisse kleur glanzende zijde die ze meegekaard heeft. De wol is gekaard op een kaardmachine, en de zijde heeft Hennie aan het eind van het kaardproces direct op de trommel van de kaardmachine gelegd, tussen de lagen wol. Als je de zijde aan de voorkant van de kaardmachine invoert, wordt het misschien wat meer verdeeld waardoor je niet zulke duidelijke 'strepen' van de zijde in je garen krijgt.

Cobie had ook niet stilgezeten de afgelopen maand! Of misschien juist heel veel stilgezeten, want ze had een hele bruidssjaal gebreid. De sjaal was voor een echte bruid, dus Cobie had een deadline en daar heeft ze zich op gericht, en ze is met ruime marginaal geslaagd! De sjaal had ze niet mee, die was natuurlijk al bij de bruid, maar ze liet wel een foto zien van het eindresultaat, prachtig!

Dat ze een kantsjaal breide viel heel toepasselijk samen met dat een paar anderen van de groep ook een kanten sjaal breien. Hennie, Jolanda, Cobie en ik. Het idee is dat als je tegelijkertijd aan een project werkt dan kun je elkaar steunen, stimuleren, en het is gewoon leuker. Nu is Cobie al klaar, maar dat kwam doordat ze een deadline had. De andere hebben dat niet dus die doen het lekker in hun eigen tempo. Over mijn sjaal wil ik nog een apart stukje schrijven.

Ook heb ik nog niet geschreven wat ik meenam om te laten zien. Maar... daar heb ik ook nog geen foto's van en die wil ik wel laten zien. Dat komt dus ook in een volgend stukje, dat houden jullie nog tegoed!

Wol en Wiel Februari 2016

Alweer een maand voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Aan de andere kant is het geweldig dat er alweer een spinbijeenkomst is geweest van Wol en Wiel, bij Hennie in haar Blokhut, waar altijd gezellig stoelen, koffie, thee en koek klaar staan als we aankomen.

We waren met een iets kleinere groep deze keer, 7 mensen in totaal, en dat zorgde ervoor dat we uitgebreid de meegebrachte projecten konden bekijken, voelen (belangrijk!) en bespreken. Ook hebben we het spinnen van een bouclé draad besproken en sommigen hebben dat ook geoefend, waaronder ikzelf. Maar later daarover meer.

Petra begon, en vertelde dat ze niets meegenomen had. Ze is Blauwe Texelaar aan het spinnen op haar electrische spinnewiel, zo vanuit de vacht. Ze houdt erg van de geur van de vacht en het gevoel van de lanoline waardoor de vezels zo makkelijk langs erkaar glijden. Het is een vrij donkere vacht, en de spoel is al bijna bommetje vol, wat heel veel is bij haar e-spinner, want de spoelen zijn groot, er kan zo'n 100 g op!

Hennie spint ook een Blauwe Texelaar, gewassen en gekaard. Ze heeft eerst de lichte stukken er uit gezocht, en spint die. Haar idee is om iets te maken uit het boek 'Öland breien' van Marja de Haan (deze link voert je naar een verkoopsite waar het boek te koop is), en gebruik te maken van de natuurlijke kleuren uit de vacht van een Blauwe Texelaar. In de tijd tussen de twee spinochtenden heeft Hennie polswarmers gebreid:

De kleur van het blauwe gedeelte is in werkelijkheid veel feller dan op de foto, het contrast is groter met het rood. Mooi he? Er werd gepraat over de breedte van de verschillende delen van de polswarmer, Het deel in de gebroken rib steek is breder dan het andere gedeelte met het patroontje. Men was het er over eens dat boordsteken (gebroken rib is een variatie op de 1 recht 1 averecht boordsteek) altijd breder wordt, omdat er gewisseld wordt tussen recht en averecht en je daarvoor meer draad gebruikt. Ik denk dat het ook kan liggen aan het andere deel, wat gebreid is met twee kleuren. Als je patroontjes met meerdere kleuren breidt trekt het breiwerk altijd wat in. Wat het ook is, de oplossing voor beide verschijnselen is dezelfde: brei voor het boordsteek gedeelte met wat dunnere naalden, of met minder steken.

Ook heeft ze een katoenen shawl gehaakt met paarse bloemen. De katoen maakt hem wat zwaar, Hennie vindt hem teveel op haar schouders drukken, maar er is al een liefhebber voor dus Hennie gaat hem weggeven.

Hennie en ik gaan een bruidssjaal breien, van een patroontje dat in Handwerken Zonder Grenzen heeft gestaan, lang geleden. We hebben allebei een proeflapje gemaakt, en zijn er ook allebei nog niet helemaal uit of de naalddikte wel goed is. Dit is het proeflapje van Hennie:

Een garen met mohair of angora er in? We praatten er wat over en als ik het me goed herinner gaat Hennie ook nog met een iets dikkere pen een lapje breien om het verschil te zien. Ik heb ook een proeflapje maar dat zal ik in een aparte post laten zien.
Cobie en Jolanda gaan ook een kansjaal breien maar van een ander patroon.

C heeft veel geweven en heeft daar niets van meegenomen, omdat ze denkt dat we daar niet in geinteresseerd zijn. Tsssss! Dat is helemaal niet zo, we zijn juist heel erg nieuwsgierig naar wat ze allemaal weeft! Volgende keer dus wat meenemen hoor! Ze vertelt over de weefcursus, en een kleurencursus die ze ook volgt. Daar heb je bij het weven veel profijt van, kleuren kunnen heel verrassend zijn vertelt ze: apart vind je een kleur misschien echt niet mooi, maar in combinatie met andere kleuren is het resultaat soms heel aantrekkelijk!

Saskia is nog niet uitgebreid met alle IJslandse wol die ze in de zomervakantie op IJsland heeft buitgemaakt! Deze keer een mooie sjaal, met allerlei plantaardig geverfde ijslandse wol. Het was een breipakketje met alle kleuren in een mooi doosje, waar een patroon in zat (niet het patroon wat Saskia uiteindelijk gemaakt heeft), en ook op het doosje alle planten die gebruikt zijn om de kleuren te krijgen. Hier onder zie je een stukje van de sjaal, de mooie bloem die er ook nog uit kon en het doosje met de informatie over de planten.

Als je goed kijkt zie je dat er kleurstoffen in zitten van Indigo, Lupine, Rabarber en Blauwhout (Brazil Wood)

Hier nog een foto waarop je de rand van de sjaal beter kunt zien. En de speld achter de bloem, die aan de voorkant netjes is omgehaakt met gele wol.

Een mooie rand met cockle shell patroon

Hier zie je hoe anders de kleuren kunnen uitvallen als de zon niet schijnt. Ik denk toch dat de twee bovenste foto's de kleur het best benaderen.

Cobie heeft een hele mooie vertaling gemaakt van de beschrijving van het boucle garen wat we gesponnen hebben. Ze liet het zien, en we praatten over welke vezels geschikt zijn voor de lusjesdraad: mohair, Leicester Longwool, Wensleydale, dus lange glanzende vezels. Hier onder een paar foto's van boucle:

Het witte garen heeft kleinere lusjes dan het donkere garen (het donkere op de bovenste foto is hetzelfde als het garen wat midden in beeld is op de onderste foto en het is groen in werkelijkheid - geverfd met Berkeblad en nagebeitst met ijzer). Dat zou kunnen komen door het verschil van vezel: de witte is Romney, de groene Leicester Longwool. Ook is het witte gemaakt met drie handgesponnen draden, terwijl de groene naaigaren heeft voor zowel kern als binddraad. Er zijn vele variaties op Boucle, en met veel oefenen komen we wel tot de draad die we ook voor ogen hebben. Momenteel is het nog een beetje afwachten wat het eindproduct is ook al volgen we de instructies goed op!

Jolanda heeft een sjaal geweven van garen wat ze vorig jaar al eens had laten zien. Een paars garen met allerlei kleurtjes erdoorheen gekaard. De sjaal is geweven op een driehoekig weefraam. We zijn allen geinteresseerd in het weefraam, en Hennie zou graag iemand willen vragen om er zo een voor haar te maken, dus Jolanda en Hennie spraken af om samen een bezoekje aan een handige kennis te gaan brengen! Helaas heb ik de sjaal niet op de foto, misschien een volgende keer als het weefraamverhaal een vervolg heeft.

Ik heb ook wat projecten meegebracht in verschillende stadia van 'af'. Wat helemaal af is zijn de wanten voor mijn vader. Ik heb binnen wat foto's gemaakt, niet helemaal scherp maar het moet maar zo want het is echt niet lekker buiten, en bovendien veel te donker om een goede foto te maken.

De wanten zijn in de techniek 'twijnend breien' gemaakt, een Zweedse techniek waarbij je met twee draden breidt, afwisselend met de ene en de andere draad een steek maakt, en de draden tussen elke steek een halve slag om elkaar draait. Hier is een video van hoe dat gaat. Bij de duim is elke twee toeren een steek gemeerderd, daardoor verspringen de kleuren tot een soort geruit patroontje:

En tussen de boord en de hand heb ik een stukje met averechtse steken gebreid, in het Zweeds 'krok' steken, in het Engels 'crook'  stitches.

Deze steek trekt het breiwerk iets in, wat een mooie overgang tussen boord en hand geeft.

Mijn laptophoes is bijna af. Ik moet hem nog wat in de breedte laten krimpen, Hennie gaf mij uitstekend advies. Als de hoes af is kan ik eindelijk ook eens een andere tas gebruiken als ik naar mijn werk ga, met een goed beschermde laptop.

Wat helemaal nog niet af is, zijn deze lokken. In Oktober kocht ik een prachtige bruine vacht, Dorset x Leicester Longwool. Die wilde ik onlangs gaan wassen, en ik pakte hem helemaal uit om de lelijke delen, vuiltjes en dubbelscheer te verwijderen. Toen zag ik tot mijn grote schrik dat alle lokken een zwakke plek in het midden hadden:

En het ergste was dat je de lokken zomaar met twee handen uit elkaar kon trekken! Dat was een nare ontdekking, en ik wist even niet wat ik ermee zou doen: weggooien of niet? Mijn spinmaatjes op Ravelry adviseerden om te kijken of de twee delen niet apart van elkaar verwerkt en gesponnen konen worden. Dus ik waste, deelde, kaardde en spon een proefje:

Twee heel verschillende garens, allebei zacht en mooi. En het was goed te doen om ze te spinnen ook al was de vezel ca 5-6 cm in plaats van de mooie 10-12 cm. Ook mijn spinmaatjes bij Wol en Wiel vonden dat ik dat best zo kon doen, dus ik ga toch maar de hele vacht wassen, moed verzamelen om de lokken te delen, en dan doen alsof ik twee vachten heb in plaats van een.
En ik heb ook nog nagevraagd bij de boerin of er iets met het schaap, het eten of het weer is gebeurd midden in het seizoen. Ze herinnerde zich (na in haar geheugen te graven) dat het lam inderdaad, toen het buiten kwam, een poosje niet helemaal gezond was geweest, maar daarna weer wel. Dat is natuurlijk de verklaring van de zwakke plek. Ik heb ook gelezen dat men het wel een 'hongerrand' noemt. Maar het kan ook door andere oorzaken dan honger, bv ziekte of medicijnen veroorzaakt worden.

Als afsluiting een foto van mijn proeflapje voor de kantsjaal. Ik ben van plan binnenkort daar meer over te schrijven.

Walnut and heat

This fall I have been dyeing fiber with various dyestuff, all natural, like reed, onion, walnut, birch, madder, indigo and cochineal. This blog post will cover what I did with one single dye pot of walnut extract, and show the results of that.

During my dye-period this fall there was a lot of experimenting, but also a lot of reading. My experience with natural dyeing in earlier years was mainly the 'standard' way of dyeing, and with standard, I mean cooking an extract from a natural dye source (plants), filtering the extract so no plant material is left, pre-mordanting the fibers, and simmering the fibers in the extract at 85-95 deg C for about an hour, rinsing the fibers and let them dry. This fall, on the contrary, I did a lot of reading on the web, and noticed that there are a hundred ways or more to dye wool, which all lead to a result, all nice and some with stronger colors than others.

On the walnut dyeing, I noticed a few differences from the 'standard' dying as I have done before:
(1) No mordant is required. This is actually no new approach, it has been known long time that walnut contains a matter that acts as mordant (tannin), and also in my second hand books from the seventies this information is shared as common knowledge. It was just that I didn't know that yet.
(2) The dye bath can be extracted from the husks without heating the dye pot. Let the sun and time do their work, lower temperatures need more time, but in the end, many report on the web, the walnut dye bath is as good as any 'cooked' dye bath.
(3) The dye bath to dye the fibers does not need heating. The same mechanism of sun and time will result in the same results as when your simmer the fibers a shorter time in the dye pot.
(4) Let the fibers dry after you lift them out of the dye bath before you rinse. This would result in more dye sticking to the fibers than if you rinse immediately after taking them out of the dye bath.
(5) The walnut dye bath can be used many more times than other dye baths (in general, dye baths can be used 2, sometimes 3 times before the color is too weak to be interesting), every time resulting in lighter browns, eventually more towards a greyish brown, but still interesting.
(6) The walnut dye bath can be stored and re-used later on, even if mold has built on the surface. In fact, the mold itself can be left in the dye bath as it also contains dyestuff.

A friend of me kindly gave me two bottles of extracted walnut dye bath, extracted from walnut trees in France which grow around her holiday cottage. The extract was really strong, looking pitch black where it sat in the bottles, almost 3 liters in total. I was very happy to receive this gift! This was the basis for my experimenting. Obviously, I could not apply (2) - no heating to extract the dye as my friend already had done this for me. All the other points, except the last one (storing the bath) I have applied, and in this post I will show you the results. In total, I dyed 5 skeins of varying weights, the heaviest first and last. Four of the skeins are from the same sheep, from the less soft part of the fleece, and I plan to weave with it. The fifth and last skein is from another sheep, spun a bit thicker but the most remarkable difference is that it has more crimp and the yarn therefore is more 'round' than the other four. This is the result

OK, this is what I did, (1) to (5) lay from left to right:
(1) Put the skein in a big glass pot with the cold dye and let it stand in the window (afternoon October sun) for a whole week. Took out the skein and rinsed it (forgot to let it dry first). The color is nice, but I had expected a deep, dark brown. Apparently, just weak October sun is not enough.
 (2) Put in next skein in the same pot, and whenever I used my oven to prepare a meal, the pot went into the oven when the food was taken out, and was warmed up in the after warmth to a nice, warm temperature, but not hot. This happened 3 times during the week the skein was in the pot. Then, I took it out, squeezed it and hung it up to dry. After it had dried, I rinsed it. Darker, but still not the deep, dark brown I expected.
(3) Put the dye bath (still very dark brown, almost black) in a pan, put in a skein and simmered for one hour.
(4) Added next skein and simmered for another hour (with the skein from (3) still in it as well). Let it cool until the next morning. Squeezed and hung to dry. Rinsed afterwards.
(5) Put in the last skein, simmered one hour, squeezed, dried, rinsed.

Conclusion: HEAT wins over TIME. The higher and longer the heat, the darker the color, until the dye bath gets exhausted and the last skein gets a more greyish tone than the others. The Octobersun could not compete with the 90 degrees from the stove, but already some mild warmth from the over is better than the windowsill.

Whether drying before rinsing improves the color, I don't know as I did not test both ways, but the colors are nice and dark, so whenever I have the time and opportunity I will apply that method (if I remember).

Yarn bundling with iron

I have actually used frozen walnut hulls for another dye project. Before they had a chance to thaw and get slimy, I cut them in desired pieces and put them in my yarn bundle, together with onions, a little madder and sandlewood and some rusty screws, spikes and other pieces of iron. I steamed it this time and packed it up when cooled down. A very nice result! The iron made it a lot darker.

Here are the iron parts that I put into the three bundles. The actually stuck to the yarn when unpacking. A Ravelry friend suggested to pack them in thin fabric before putting them in the yarn bundle, which I will try next time.

There were actually three packages, and I was lucky to find a metal steaming device ( well, actually it is not intended for it, but I found it very handy) so now I have tested steaming as well:

And here is another of the bundled yarns:

Yarn bundling - the knitted results

In my previous post, I showed the resulting yarn of my first attempt at yarn bundling. The colours of the various natural dye stuff are applied very locally on the skein, which gives a vivid colouring in patches spread all over. Now, I knitted up this first skein, and the cuffs and half mittens are lovely. The colours are really autumnal, which I love, warm, and the colours spread about the knitted item as well as in the skein. Remember my remark that perhaps the skein was a little dry so that the colours only spread minimally. This resulted in yarn with still an amount of white left. First, I'll show you the cuffs. A very simple pattern to let the yarn colouring show the best:

Next are the fingerless mittens. Usually I knit with thinner yarn, so this time it was a really quick knit. A simple ribbing and stockinette stitch was enough to make the half mitts become beautiful, cosy, practical accessories:

Bundling - natural dyeing of yarn

Bundling is the name for a technique where one dyes a fabric by wrapping it tight together with dyeplants and heats it or leaves it a few days in a warm place.

I have done the same but with my handspun yarn. You wrap the pre mordanted, moist/wet yarn together with dyeplants in a bundle, heat it (I did it in the microwave but originally you steam it), leave it to cool (I left it 4-5 days in a big glass jar so that it remains humid), unwrap and wash/dry it. This was new to me and I tried it with walnut, onion, reed, some madder and sandelwood.

I used a lot of plant material, on and betreen the strands of yarn, and also, when the bundle was all rolled up, I put an outer layer of reed plumes (is it called reed plumes?) to wrap around.

As I was afraid that small stuff would attach to the yarn and would be difficult to remove, I put the madder and sandlewood in paper teabags, just a little bit in each bag, and laid it out on the skein. But actually everything fell out quite easily afterwards, no onion flakes or walnut peel crumbs were left so there was no need to worry.

The microwave was my idea as I do not have steaming equipment and when dyeing with acid dyes one can use the microwave: 3 minutes on (max effect), 7 minutes rest, and this sequence repeated 3 times, so 30 minutes in total.

I found that the dried plant materials soaked up quite a lot of moisture that was in the yarn, and thought that, next time, either the yarn must contain more water when starting, or steaming would be better. With a little more moisture, I believe that the colour spreads a little bit wider away from the plant material. So now I found a metal sieve at a thrift store and plan to steam for the next experiment. Steaming would be done for an hour or so.

An advantage of steaming above the microwave is also that you can add some rusty parts, to do after-treatment with iron to influence colour. Yellow from onions turns green with iron. I would not dare to put skrews and bolts in the microwave, but one can include some in the bundle when steaming.

I also believe that the result is so striking because of the dark brown from the walnuts. They are really super for this method! My walnuts are gone but for next year I am already thinking to put some in the freezer. So if you still have access to walnut shells, and want to do this bundling somewhat later in the year, e.g. with spring or summer plants, put some aside!

Here you see how I put all the dye stuff in the skein and wrap it. You can also see that the whole package is wrapped in reed plumes at the outside.

This is how it looked when I unwrapped it.

And with all the plant material removed, before and after washing. You still see the spots in the skein where the various dyestuff was wrapped, especially the walnut!

And lastly, when re-skeined into a fresh skein.