Estonian mittens

 I've been wanting to knit estonian mittens a long time, and then really with thin needles, as it was done in the old days. The book Estonian knitting 3, Mittens, is an inspiration for that, with its huge amount of mittens and instructions on all sorts of techniques that come with the traditional mittens knitting.

In the light of my project 'Book knitting' I now knitted a pair of mittens from this book. No way that I would consider getting rid of this book, even if I would never knit anything from it, it is far too beautiful! But, anyway, this book knitting project of mine was the last nudge to pick a pattern.

The pattern I chose is a pair of mittens from Vormsi island. It is an island between the larger island Hiiumaa and the mainland of Estonia, with only a few hundred inhabitants and with beautiful nature.

My left mitten next to the mitten in the book - you can see the difference in the number of repeats.

Most of what I write below can also be found in my Ravelry project (link to the project) and is simply a repeat of the text. On the project page, you can also find some more technical details of the mittens.

I know that the patterns are knitted on extremely thin needles and that my 2.0 mm needles are a little bit too thick still, but that I what I chose to use. This made that I chose a little bit fewer pattern repeats so that the mittens would not be too big. I've never before knitted on 2.0 mm needles. Initially I was very conscious about it, but through the project it did'nt feel so difficult anymore. Also, the stranded knitting became a little bit faster, especially when I made an effort to knit with the very tips of the needles, instead of sticking in the needle maybe 2 cm, I only used the 0.5 - 1.0 cm of the needle tips.

The pair

Decreasing for the top of the hands was a bit difficult. The book said to knit the 'side seams'  in 'herringbone', which I understood to be in a checkered pattern. Each pattern repeat contains two rounds that are all-brown/dark, and there I made mistakes so that the checkered pattern wasn't very well visible. I did not want to re-do it. On the thumbs, I decided to do solid lines along the sides of the thumb, one white and one dark, which worked fine. Decreasing at the top of the thumbs, I found out that, on the solid brown rounds, I could simply slip the white stitches, which helped the side seams look uninterrupted even though there were solid brown rounds. When only my knitting at these decreases becomes more even, this will give really neat decreases.

At the top of both the hand and the thumbs, it was fiddly because of the steel needles slipping though the stitches, just sliding down on my lap when I wasn't observant enough.

A tiny bit small but they fit!

I now know that 72 stitches with 2.0 mm needles gives mittens in size very Small - next time I'll cast on more stitches.

Also, with my 72 stitches, I had an uneven number of the 8-stitch pattern repeat. This is visible in the thumbs, the thumb patterning isn't mirrored equally.

The book and the pattern were not yet in Ravelry, so I have set both up, which was also a new experience for me, and it went well. A very fun fact that I discovered today was that there is another raveller that has started knitting these mittens, so now there are alreay two projects linked to this pattern on Ravelry!

Wol en Wiel Februari 2016

Alweer een maand voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Aan de andere kant is het geweldig dat er alweer een spinbijeenkomst is geweest van Wol en Wiel, bij Hennie in haar Blokhut, waar altijd gezellig stoelen, koffie, thee en koek klaar staan als we aankomen.

We waren met een iets kleinere groep deze keer, 7 mensen in totaal, en dat zorgde ervoor dat we uitgebreid de meegebrachte projecten konden bekijken, voelen (belangrijk!) en bespreken. Ook hebben we het spinnen van een bouclé draad besproken en sommigen hebben dat ook geoefend, waaronder ikzelf. Maar later daarover meer.

Petra begon, en vertelde dat ze niets meegenomen had. Ze is Blauwe Texelaar aan het spinnen op haar electrische spinnewiel, zo vanuit de vacht. Ze houdt erg van de geur van de vacht en het gevoel van de lanoline waardoor de vezels zo makkelijk langs erkaar glijden. Het is een vrij donkere vacht, en de spoel is al bijna bommetje vol, wat heel veel is bij haar e-spinner, want de spoelen zijn groot, er kan zo'n 100 g op!

Hennie spint ook een Blauwe Texelaar, gewassen en gekaard. Ze heeft eerst de lichte stukken er uit gezocht, en spint die. Haar idee is om iets te maken uit het boek 'Öland breien' van Marja de Haan (deze link voert je naar een verkoopsite waar het boek te koop is), en gebruik te maken van de natuurlijke kleuren uit de vacht van een Blauwe Texelaar. In de tijd tussen de twee spinochtenden heeft Hennie polswarmers gebreid:

De kleur van het blauwe gedeelte is in werkelijkheid veel feller dan op de foto, het contrast is groter met het rood. Mooi he? Er werd gepraat over de breedte van de verschillende delen van de polswarmer, Het deel in de gebroken rib steek is breder dan het andere gedeelte met het patroontje. Men was het er over eens dat boordsteken (gebroken rib is een variatie op de 1 recht 1 averecht boordsteek) altijd breder wordt, omdat er gewisseld wordt tussen recht en averecht en je daarvoor meer draad gebruikt. Ik denk dat het ook kan liggen aan het andere deel, wat gebreid is met twee kleuren. Als je patroontjes met meerdere kleuren breidt trekt het breiwerk altijd wat in. Wat het ook is, de oplossing voor beide verschijnselen is dezelfde: brei voor het boordsteek gedeelte met wat dunnere naalden, of met minder steken.

Ook heeft ze een katoenen shawl gehaakt met paarse bloemen. De katoen maakt hem wat zwaar, Hennie vindt hem teveel op haar schouders drukken, maar er is al een liefhebber voor dus Hennie gaat hem weggeven.

Hennie en ik gaan een bruidssjaal breien, van een patroontje dat in Handwerken Zonder Grenzen heeft gestaan, lang geleden. We hebben allebei een proeflapje gemaakt, en zijn er ook allebei nog niet helemaal uit of de naalddikte wel goed is. Dit is het proeflapje van Hennie:

Een garen met mohair of angora er in? We praatten er wat over en als ik het me goed herinner gaat Hennie ook nog met een iets dikkere pen een lapje breien om het verschil te zien. Ik heb ook een proeflapje maar dat zal ik in een aparte post laten zien.
Cobie en Jolanda gaan ook een kansjaal breien maar van een ander patroon.

C heeft veel geweven en heeft daar niets van meegenomen, omdat ze denkt dat we daar niet in geinteresseerd zijn. Tsssss! Dat is helemaal niet zo, we zijn juist heel erg nieuwsgierig naar wat ze allemaal weeft! Volgende keer dus wat meenemen hoor! Ze vertelt over de weefcursus, en een kleurencursus die ze ook volgt. Daar heb je bij het weven veel profijt van, kleuren kunnen heel verrassend zijn vertelt ze: apart vind je een kleur misschien echt niet mooi, maar in combinatie met andere kleuren is het resultaat soms heel aantrekkelijk!

Saskia is nog niet uitgebreid met alle IJslandse wol die ze in de zomervakantie op IJsland heeft buitgemaakt! Deze keer een mooie sjaal, met allerlei plantaardig geverfde ijslandse wol. Het was een breipakketje met alle kleuren in een mooi doosje, waar een patroon in zat (niet het patroon wat Saskia uiteindelijk gemaakt heeft), en ook op het doosje alle planten die gebruikt zijn om de kleuren te krijgen. Hier onder zie je een stukje van de sjaal, de mooie bloem die er ook nog uit kon en het doosje met de informatie over de planten.

Als je goed kijkt zie je dat er kleurstoffen in zitten van Indigo, Lupine, Rabarber en Blauwhout (Brazil Wood)

Hier nog een foto waarop je de rand van de sjaal beter kunt zien. En de speld achter de bloem, die aan de voorkant netjes is omgehaakt met gele wol.

Een mooie rand met cockle shell patroon

Hier zie je hoe anders de kleuren kunnen uitvallen als de zon niet schijnt. Ik denk toch dat de twee bovenste foto's de kleur het best benaderen.

Cobie heeft een hele mooie vertaling gemaakt van de beschrijving van het boucle garen wat we gesponnen hebben. Ze liet het zien, en we praatten over welke vezels geschikt zijn voor de lusjesdraad: mohair, Leicester Longwool, Wensleydale, dus lange glanzende vezels. Hier onder een paar foto's van boucle:

Het witte garen heeft kleinere lusjes dan het donkere garen (het donkere op de bovenste foto is hetzelfde als het garen wat midden in beeld is op de onderste foto en het is groen in werkelijkheid - geverfd met Berkeblad en nagebeitst met ijzer). Dat zou kunnen komen door het verschil van vezel: de witte is Romney, de groene Leicester Longwool. Ook is het witte gemaakt met drie handgesponnen draden, terwijl de groene naaigaren heeft voor zowel kern als binddraad. Er zijn vele variaties op Boucle, en met veel oefenen komen we wel tot de draad die we ook voor ogen hebben. Momenteel is het nog een beetje afwachten wat het eindproduct is ook al volgen we de instructies goed op!

Jolanda heeft een sjaal geweven van garen wat ze vorig jaar al eens had laten zien. Een paars garen met allerlei kleurtjes erdoorheen gekaard. De sjaal is geweven op een driehoekig weefraam. We zijn allen geinteresseerd in het weefraam, en Hennie zou graag iemand willen vragen om er zo een voor haar te maken, dus Jolanda en Hennie spraken af om samen een bezoekje aan een handige kennis te gaan brengen! Helaas heb ik de sjaal niet op de foto, misschien een volgende keer als het weefraamverhaal een vervolg heeft.

Ik heb ook wat projecten meegebracht in verschillende stadia van 'af'. Wat helemaal af is zijn de wanten voor mijn vader. Ik heb binnen wat foto's gemaakt, niet helemaal scherp maar het moet maar zo want het is echt niet lekker buiten, en bovendien veel te donker om een goede foto te maken.

De wanten zijn in de techniek 'twijnend breien' gemaakt, een Zweedse techniek waarbij je met twee draden breidt, afwisselend met de ene en de andere draad een steek maakt, en de draden tussen elke steek een halve slag om elkaar draait. Hier is een video van hoe dat gaat. Bij de duim is elke twee toeren een steek gemeerderd, daardoor verspringen de kleuren tot een soort geruit patroontje:

En tussen de boord en de hand heb ik een stukje met averechtse steken gebreid, in het Zweeds 'krok' steken, in het Engels 'crook'  stitches.

Deze steek trekt het breiwerk iets in, wat een mooie overgang tussen boord en hand geeft.

Mijn laptophoes is bijna af. Ik moet hem nog wat in de breedte laten krimpen, Hennie gaf mij uitstekend advies. Als de hoes af is kan ik eindelijk ook eens een andere tas gebruiken als ik naar mijn werk ga, met een goed beschermde laptop.

Wat helemaal nog niet af is, zijn deze lokken. In Oktober kocht ik een prachtige bruine vacht, Dorset x Leicester Longwool. Die wilde ik onlangs gaan wassen, en ik pakte hem helemaal uit om de lelijke delen, vuiltjes en dubbelscheer te verwijderen. Toen zag ik tot mijn grote schrik dat alle lokken een zwakke plek in het midden hadden:

En het ergste was dat je de lokken zomaar met twee handen uit elkaar kon trekken! Dat was een nare ontdekking, en ik wist even niet wat ik ermee zou doen: weggooien of niet? Mijn spinmaatjes op Ravelry adviseerden om te kijken of de twee delen niet apart van elkaar verwerkt en gesponnen konen worden. Dus ik waste, deelde, kaardde en spon een proefje:

Twee heel verschillende garens, allebei zacht en mooi. En het was goed te doen om ze te spinnen ook al was de vezel ca 5-6 cm in plaats van de mooie 10-12 cm. Ook mijn spinmaatjes bij Wol en Wiel vonden dat ik dat best zo kon doen, dus ik ga toch maar de hele vacht wassen, moed verzamelen om de lokken te delen, en dan doen alsof ik twee vachten heb in plaats van een.
En ik heb ook nog nagevraagd bij de boerin of er iets met het schaap, het eten of het weer is gebeurd midden in het seizoen. Ze herinnerde zich (na in haar geheugen te graven) dat het lam inderdaad, toen het buiten kwam, een poosje niet helemaal gezond was geweest, maar daarna weer wel. Dat is natuurlijk de verklaring van de zwakke plek. Ik heb ook gelezen dat men het wel een 'hongerrand' noemt. Maar het kan ook door andere oorzaken dan honger, bv ziekte of medicijnen veroorzaakt worden.

Als afsluiting een foto van mijn proeflapje voor de kantsjaal. Ik ben van plan binnenkort daar meer over te schrijven.

Breitentoonstelling / Knitting exhibition

Het Fries museum heeft een expositie over breien. Het was geweldig. Ik heb vol bewondering en verwondering alles in me op proberen te nemen. Met grenzeloze bewondering voor breisters die lang geleden Fries kant, mitaines en slaapmutsjes breiden (brrrrr wat een werk!). Het was ook een feest van herkenning: de Swants van Stephen West waren tentoongesteld, de trui van Sarah Lund uit 'the Killing' (Brottet in het Zweeds) was er, de wanten en handschoenen van Annemor Sundmö hingen aan een boom, en een Noorse trui was te zien.
The Fries Museum has a knitting exhibition, it was fantastic! I am both excited and amazed by the exhibition. I am full of awe for the knitters who, long time ago, knitted the Friesian lace, caps, sleeping hats and mittens (what a job!). The exhibition also contained lots of joyful recognition: Stephen Wests Swants were there as well as the sweater of Sarah Lund from 'The Killing', the mittens and gloves of Annemor Sunbö were there, hung up on a metal tree, and a Norwegian sweater was shown as well.

De trap naar de expositie hing vol met kleurige Lappions, lampions van aan elkaar genaaide kleurige gebreide lapjes, gebreid door basisschoolleerlingen uit Leeuwarden. Daarvan maakte ik een foto.
The ceiling of the stairs to the exhibition were full of lights, with shades of knitted cloths of all shapes and colours, knitted by pupils in the age of 10-12 of schools in Leeuwarden, which you can see below.

Ook het mooie borduurwerk op een getailleerd vestje heb ik gefotografeerd, het was er wel een beetje donker en er mocht niet geflitst worden.
Also the beautiful embroidery on a fitted cardigan/jacket I wanted to remember, though it was quite dar there and flash lights were not permitted.

De laatste foto die ik wil laten zien is van een wat duister tafereel uit een verhaal: een meisje in een cape met een wolven/berenmasker. De cape en het masker zijn gebreid van mensenhaar. Hier en daar hingen lapjes van het gebreide materiaal om te voelen. Het mensanhaarbreiwerk voelde stug en prikkerig aan.
The last picture I want to show you is of a dark story with a girl with cape and mask of a bear or wolve. The vape and mask are knitted of human hair. On several places, a bit of the fabrik was available to touch, this human hair knitting is quite rough and itchy.

Iedereen die maar een beetje geinteresseerd is in breien kan ik zeker aanraden om erheen te gaan!
All who is the slightest interested in knitting should visit the exhibition!

Yarn bundling - the knitted results

In my previous post, I showed the resulting yarn of my first attempt at yarn bundling. The colours of the various natural dye stuff are applied very locally on the skein, which gives a vivid colouring in patches spread all over. Now, I knitted up this first skein, and the cuffs and half mittens are lovely. The colours are really autumnal, which I love, warm, and the colours spread about the knitted item as well as in the skein. Remember my remark that perhaps the skein was a little dry so that the colours only spread minimally. This resulted in yarn with still an amount of white left. First, I'll show you the cuffs. A very simple pattern to let the yarn colouring show the best:

Next are the fingerless mittens. Usually I knit with thinner yarn, so this time it was a really quick knit. A simple ribbing and stockinette stitch was enough to make the half mitts become beautiful, cosy, practical accessories:

Broderade muddar - Embroidered cuffs

Hej igen,

English below.

Det har varit en fasansfull storm under 1,5 dygn. Igår blåste taket från ett flervåningshus, välte en lastbil på motorvägen, och blåste fönstret in hos min man på jobbet i det nya fina kontoret de flyttade till i höstas. Tåget var ur funktion på många sträckor, men lyckligtvis inte på 'min' sträcka mellan jobb och hem.

Just nu skiner vårsolen, och det ser nästan ut som om vädret/naturen säger: Vem? Jag? Nää, jag har inte gjort något!

Under tiden stickar jag vidare, det är fler muddar som blev klara, redan för ett tag sedan, denna gång med broderi på, vilket är nytt för mig, men så roligt.

Första paret är gjort med restgarn. Garnet är inte restgarn 'som blev över efter ett stickproject', nej, det är gjort på rest-singlar, entrådiga bitar som blev över efter tvinnandet när det andra entrådiga tog slut. Dessa entrådiga snuttar, ibland rätt mycket, spar jag på tre udda spolar och när det finns tillräckligt så blir det ett finfint tretrådigt garn.
Det är stickat med 'linnestickning', linen stitch på engelska, och broderiet är gjort med ett rosafärgad gotlandsgarn som också donerade en bit till det tretrådiga garnet (kan ni se det?). För övrigt finns en härlig mix av ullsorter i garnet: gotland, dorset, blå texel, leicester longwool, värmlandsfår mm.

Det andra paret är stickat på gotlandsgarn, i storlek jättestor. Sedan är muddarna tvättade i tvättmaskinen för att filta sig. Avigsidan blev snyggare än rätsidan så den fick bli finsidan, som det blev broderi med Isländsk tema på. Isländska magiska tecken, där den nedersta ska målas på en trätunna och skyddar mot läckage, den valde jag mest för formen, och den översta bringar bäraren tur i handel och affärer. Broderigarnet är tunnt kamgarn på Leicester Longwool.

English. Two pairs of cuffs, knitted of my handspun, both with embroidery, which is new to me. Well, embroidery isn't new, but I haven't done it on knitted items yet. Such fun!

The first pair is knitted in linen stitch. It is an easy knitting stitch which you can find instructions on the tube, simply knit 1, lift 1 with yarn in front, repeat. Make sure you have an uneven number of stitches. The yarn is spun from singles which were left over after plying, stored on three spare bobbins and plied together when full. The embroidery is mainly done with a pink gotlandyarn of which a single is in the knitting yarn as well. The pattern is a fantasy pattern.

The other cuffs are knitted and then felted in the washing machine. The purlside was nicer so that became the outside. The embroidery is done with a combed and worsted spun Leicester Longwool. The signs are old Icelandic magical signs. The lower one was usually put on a wooden barrel to prevent it from leaking, and the upper one brings the bearer good fortune in commerce and business.

Muddar och torgvantar

Två saker blev klara denna vecka. Båda skall bli presenter som tack för en gåva, fast det återstår att se om de passar mottagarna.

Monicas Torvantar, efter ett mönster gjort till mig av Ravelry-vännen Monica, är gjorda av tre-trådigt Garn av Dorset ull. De blev mycket fina tycker jag själv, och det går allt lättare att sticka flätorna utan hjälpsticka, till och med utan att titta på beskrivningen hela tiden.
Jag fick en gammal Louet S10 spinnrock av kvinnan som skall få dessa. Tyvärr tror jag att hon har mycket större händer än jag, och dessa torgvantar passar mig utmärkt...

Two items are completed this week, both to be gifted to someone as a thank-you for a gift received from them. It is, at least for the half-mittens, yet unclear whether they will fit.

Monicas market-mittens, a pattern made for me by a Ravelry friend (Monica), are knitted of tree-plied brown Dorset, spun on my Louet Victorie. They are quite nice, if I may say so, and the cable-knitting is getting better all the time. These cables, on 3 and 2 stitches, are made without an extra cable needle, and I even managed to knit them without looking at the instructions continuously.
The receiver of the half mittens gave me her old Louet S10 spinning wheel, and unfortunately I believe she gas much broader hands than me, and the half mittens fit me perfectly...

De röd-gråa muddarna är stickade efter ett Estniskt mönster ur boken Ornamental Journey av Kristi Joeste och Kristiina Ehin, en mycket vacker bok med många bilder på otroligt tjusiga stickade och broderade handskar och vantar, berättelser, inspiration och stickinstruktioner. Boken kan jag rekommendera varmt!

Garnet spann jag av en fäll blå texel. Det röda var färgad som kardflor, med krapprot. Eftersom den här blå texel, som brukar vara grå till svart, var av en mycket ljus sort, så blev den röda färgen ganska klar.

Mottagaren är bonden som gav mig den här ullen, från sina texel får.

The red and grey cuffs are inspired by an Estonian knitting pattern for the cuffs of a pair of mittens, described in the book ' Ornamental Journey'  by Kristi Joeste and Krisiina Ehin. A beautiful book full of pictures of stunning knitted and ornamental mittens, stories, inspiration and instructions. I can really recommend the book.

The yarn is spun of a blue texel fleece, the red is dyed with madder. This fleece was exceptionally light grey, normally blue texel is much darker. On this light grey, the madder dye takes beautifully.

The farmer who gave me this fleece will receive the cuffs.

Nya vantar

Det hände något tragiskt med mina nya tvåändsstickade vantar bara någon vecka efter att de blev färdiga: jag tappade bort dem! Letande och efterfrågningar till trots så förblev de borta. Då var det bäst att sticka ett par till! Det tar en evighet och därför blev de färdiga nu i juni, så jag kan ha dem kommande vinter.

Tvåändsstickning

En ny teknik! Länge efterlängtad och nu har den avslöjat sina hemligheter för mig, och det är så fantastiskt. Jag gillar gamla textila tekniker, ofta är det vackra modeller och mönster med en berättelse som hör till. Och jag blir så förundrad över allt arbete som man behövde lägga ner på att tillverka allt man behövde. Kvinnor kunde ju inte sitta stilla om de skulle sticka alla plagg till hela familjen som behövdes på ett år...

Första projekten blev små handledsvärmare i blått och vitt som dottern gärna ville ha:



Och därefter blev det ett spännande projekt! Jag hade en hel mängd med tunnt spunnet och löst tvinnat gotlandsgarn hemma, som jag gjorde för några år sedan. Men det var svårt att veta vad det skulle bli. Nu skulle det testas! Det är ju tunnt och tvåändsstickade plagg är ofta gjorda med tunnare garn. Dessutom kunde man tvåändssticka med s-tvinnat garn om det är löst tvinnat och det var det här garnet. Så jag bestämde mig för en enfärgad modell på vantar med en enkel rutform av O-maskor och det blev det här:

Rutformen syns inte så väl, det beror på att garnet inte är helt jämnt och dessutom är gotlandsgarn lite spretigt av sig, det blir gärna lite luddigt och fluffigt. Men vad gör det? Dessutom syns det då nästan inte att rutformen är ganska olika (glömde att börja i tid och sedan trodde jag att jag visste hur det skulle vara, fast det var inte som i beskrivningen). Jag är lycklig som ett barn och stolt som en tupp (bättre: höna) och älskar vantarna. Det är definitivt slow knitting, i samma anda som slow cooking och mindfullness men kanske det också är tjusningen med det.

Ännu fler vantar

Vantarna är många den här vintern! Ännu ett par som skall värma händer, kasta snöbollar och ludda av sig lite. Handspunnen och handstickade med vacker gotlandsull.

Vantar naturell

Har också gjort klart ett par herrvantar. De blev inte exakt lika stora, men den tilltänkte ägaren tyckte att det inte var något problem, han hade hellre dessa än att han väntade på att ännu en vante blev färdig som skulle passa antingen den ena eller den andra av de två som redan fanns. Som om det gör något att vänta tills augusti!

Broderiet är naturellt. Det passar fint till herrvantar tycker jag, och ägaren var också mycket nöjd. Men han kastade avundsjuka blickar på den röd-gröna brodyren på damvantarna!