Verfplantentuin

IVN Almere en de Almeerse Wolunie hebben gezamelijk een verfplantentuin opgezet en beheren die nu al een tijd. Ik heb veel enthousiaste verhalen gehoord, heb zelfs al eens met het boerenwormkruid van de akker geverfd, maar ben er, tot vandaag, nog nooit geweest (beschamend, ja, maar nu dus rechtgezet!).

Margrieten vooral voor het ecoprinten

 Vandaag was de officiele ingebruikname van de waterpomp bij de verfplantentuin. Vorig seizoen zijn er spierballen gekweekt en vele natte voeten gehaald door het heen en weer rijden van een kruiwagen met water vanaf de dierenweide naar de akker, maar dit jaar, eerder in het voorjaar, is er een waterpomp geplaatst. Dit helpt de verzorgers van de akker enorm!

De opening werd verricht door een aantal enthousiaste vrijwilligers van de akker, door gezamelijk water te pompen, maar eerst was er nog een speech van de voorzitter van de Wolunie, van een (oud-) vertegenwoordiger van het fonds wat geld geschonken heeft voor de pomp en van de Wolmeester.

Jan vertellend over de behoefte aan en de komst van de waterpomp

Allemaal korte en gezellige praatjes, dus heel leuk leerzaam en insprirerend om naar te luisteren! De Wolmeester bood kleine 'schilderijtjes' aan aan de vrijwilligers van de akker, met wollen draadjes en vilt wat plantaardig geverfd was met planten van de akker.

Irma was er natuurlijk, de motor en inspirator van de verfplantentuin. Hier zie je haar trots voor de prachtige planten die de Wolunie voorzien van kleurrijke wol.

Ik ben diep onder de indruk van de tuin. Wat een veelvoud aan planten, en ze staan er zo gezond bij! De meeste plantenrijen zijn voorzien van een informatiebordje, voor de nieuwsgierige voorbijganger. Het was ook prachtig weer om door de tuin te lopen en te genieten van alles wat groeide. Ad, die vanuit het bestuur van de Wolunie de coordinatie van de akker doet, gaf een rondleiding langs alle planten en vertelde kort van de strubbelingen en successen van iedere plantensoort, zeer leuk om te horen.

Het informatiebordje van Wede, vroeger de enige plant die in Europa blauw leverde, voordat Indigo geimporteerd werd.

En van Wouw, wat een lichtbestendige gele kleur geeft.

Meekrap in het echt, het schijnt een best brede plant te worden, met natuurlijk een groot wortelstelsel, wat uiteindelijk voor de rode verfstof gaat zorgen

Wat krijg ik hier weer zin in het plantaardig verven van. Maar eerst nog aan de studie!

Monetgaren

Vandaag hield ik een workshop in het verven van gesponnen garen in een pakketje, zodat het garen allerlei kleuren krijgt van diverse planten in plaats van een egale kleur.

Het was een heel geslaagde dag! Van tevoren had ik goed nagedacht over hoe het zou gaan en wat we nodig hebben, heb ik alles bij elkaar gezocht en voorbereid. Het verliep ongeveer zoals ik gedacht had en de resultaten waren ontzettend leuk! Ik had het alleen zo druk dat ik vergat foto's te maken, maar gelukkig maakte Judith foto's die ik mag gebruiken voor deze blog, dankjewel Judith!

Er hadden zich 8 mensen aangemeld, we kenden elkaar bijna allemaal, leden van de Almeerse Wolunie, en dat maakte het extra gezellig. We begonnen met het in de week te leggen van de garens, en daarna de plantendelen die de kleur zouden geven te verdelen over het garen, met wat stukjes ijzer voor extra kleureffekten. Dat rolden we in een stukje stof wat stevig vastgebonden moest worden. Iedereen maakte prachtige rollades.

Opgehangen aan houte stokjes in een stoombad een uurtje zweten, en daarna weer uitpakken, plantendelen eruit schudden en peuteren, uitspoelen, en voila, ons Monetgaren was geboren! Mocht je met zulk garen willen breien, het is te koop in het Infopunt van de Wolunie.

Bankje

Het mooie weer inspireert tot het maken van een bankje. Dat wordt het tweede zelfgemaakte bankje, deze gaat staan bij de brug langs het wandelpaadje waar je goed naar reetjes en elanden kunt zien. Man en dochter houden van het nieuwe bankje.

Bij Carina van Vadets gård heb ik mooie Gotlandswol gehaald, voor Helga uit de spingroep Wol en Wiel.

In de zomer, op Bolmendagen, zal ik op Vadet gaan spinnen met haar wol, dat zal gezellig worden.

Voorjaar op z'n best

Het is heerlijk warm voorjaarsweer. Blauwe luchten met wat wolken.

Nog kale bomen vol knoppen.

En bosanemoontjes die bloeien.

Mijn man en ik zijn in het bos om de berkenboompjes wat uit te dunnen.

Dan ziet hij soms ineens een mooi vogeltje.

Verder ben ik bezig om bollen te wikkelen van mijn Leicester Longwool garen, plantaardig geverfd, om er later een dunne deken van te weven.

Wol en Wiel April - Lente!

Dit was de eerste spinochtend met Wol en Wiel van dit jaar dat ik echt de lente kon voelen - en zien! Kijk die lammetjes toch, pluizebollen met nieuwsgierige blik, of heerlijk slapend bij moeder in de voorjaarszon.

Hennies Ouessant schapen hebben lammetjes gekregen, witte en zwarte (met een wit vlekje). Ze hielden zich op afstand, bij moeder in de buurt en ook een beetje verstopt achter wat boomstammetjes, maar deze witte was wel erg benieuwd wie dat nou waren bij dat hek. Toen we eenmaal verdwenen waren (dachten zij!) kwamen ze dichterbij.

Het was een kleiner groepje deze week maar toch nog 8 personen. Hanneke had een gehaakte sjaal af - of bijna af, er was niet genoeg garen voor alle franje. Ze had van ander garen, een donker/licht getwijnde draad, de franjes afgemaakt maar was daar niet helemaal blij mee. Waarschijnlijk gaat ze die franje toch weghalen, en dan besluit ze of ze de sjaal helemaal zonder franje laat, of dat ze ander garen er voor gaat gebruiken, wat ze misschien nog moet bijspinnen. De sjaal zelf is fantastisch. Een eenvoudige haaksteek, met groepen stokjes, en met een geweldig effekt. Heerlijk om mee op de bank te kruipen als het wat fris is, of om gauw om te slaan als je even naar buiten moet om iets te doen, maar niet de tijd neemt om een jas aan te trekken. En met het veranderlijke voorjaarsweer is het prettig om nog iets om te hebben.

Helga heeft een nieuwe spintechniek uitgeprobeerd, die ze aan ons liet zien, Tailspun Yarn. Dat is garen waarin hele lokken van een schapenvacht uitsteken. Het lijkt een beetje op de schapenvacht zelf als je dit garen in een streng bijeen ziet.

Ze had ook van te voren al wat uitleg gemaild naar iedereen zodat je je kon voorbereiden als je het ook wilde proberen, heel handig. Hier zie je op het filmpje hoe zij het doet.

Ik was er erg nieuwsgierig naar en had het van te voren geprobeerd met Gotland wol. Het viel niet mee om de lokken goed te laten hechten aan de kerndraad. Op deze ochtend zelf heb ik nog wat meer er van geprobeerd, en hier zie je het op de spoel op mijn twijnrekje. Net een opgewikkeld gotlandschaapje!

Thuis heb ik er nog wat meer van gesponnen, ik heb nu enkele tientallen meters en zal er waarschijnlijk eens mee proberen te weven.

Ook had Helga haar eerste polswarmers mee in de twijnend breien techniek. Heel mooi geworden!

 

Zelf had ik in de maand voorafgaand aan de spingroep wat plantaardig geverfde delen van vachten gesponnen. Altijd een mooie kleurencombinatie, met Walnoot, eerste (rechts, Blauwe Texelaar) en derde bad (links, Leicester Longwool), en ui op een lichtgrijze ondergrond van Blauwe Texelaar. Grappig hoe geel op een grijze ondergrond naar het groene nijgt. Op de foto is het nog groener dan in het echt, maar ook bij gewoon daglicht ziet het er lichtgroen uit.

Reny had ook met walnoot geverft. Gewoon in een pot waar de walnotenbolsters eerst een tijd in geweekt hadden, zonder te verwarmen. Het resultaat is verbluffend! Zonder beitsmiddel, zonder opwarmen en toch die mooie warme bruine tinten. De laatste portie wol had ze vergeten in het verfbad en heeft er extra lang in gezeten, waardoor hij nog donkerder is geworden dan de tweede portie. De basis is witte Flevolander x Texelaar.

En Reny had ook nog een verrassing voor mij. Ze was naar een middeleeuws weekend geweest met haar middeleeuwse groep, en had daar een van mijn poslwarmers verkocht! Het geeft zo'n geweldig gevoel als mensen iets wat je gemaakt hebt willen hebben en dat dan kopen.

Coby had geen showproducten mee. Ze had wel voor mij een proefje mee van de tweed waarmee ze haar prachtige winterjas (mantel) genaaid heeft. Ik had daar om gevraagd, omdat ik helemaal weg ben van alle vormen van tweed, en die van haar was een echte! Die wilde ik wel eens onder de loep houden! Het blijkt een visgraat te zijn. De draden lijken haast wel enkeldraads te zijn, wat ik me moeilijk voor kan stellen voor de ketting. En de draden hebben een lichte kleurvariatie in zichzelf, die je krijgt door verschillend geverfde vachten goed door elkaar te kaarden. Dat geeft op het oog een egale kleur, maar door de verschillende kleuren van de individuele vezels heeft de kleur meer diepte en levendigheid. Jaja! Visgraat is wat ik wil gaan proberen met mijn gesponnen Leicester Longwool. Het zal een veel grovere stof worden dan Coby's tweed, en het zal te prikkerig zijn voor een kledingstuk, maar ik heb er zo'n zin in!

Coba, die weeft, heeft een groot driehoeksweefraam aangeschaft, en daarop een luchtige sjaal van haar Gotland garen geweven. Heel elegant en fijn, vederlicht en doorzichtig, prachtig! Die weeftechniek intrigeert, als je op Youtube kijkt ziet het er niet moeilijk uit, ik ben benieuwd of ik het ook leuk zou vinden... Hier is een foto van de sjaal in de voorjaarszon.

En hier een filmpje van iemand die voordoet hoe je zo'n sjaal weeft. Zoals je ziet kun je allerlei draden verwerken, wat heel handig is voor spinners die wel eens iets overhouden, of voor als je een aparte draad spint waarvan je dan niet goed weet wat je ermee moet...

Saskia is altijd productief! Ze vertelde dat ze bezig is breipakketten samen te stellen voor haar webshop of voor verkoop tijdens de workshops/inloopochtenden die ze heeft. Ze is gestopt met poppen maken, en heeft haar poppenatelier omgedoopt tot wolatelier, nog steeds met de naam Wollepop.

En de laatste van het rijtje voor deze keer, Hennie, was bezig met een schapensjaal. Kijk maar in haar mand, daar ligt het begin van een rondgebreide sjaal die ze later met een 'steek' open gaat knippen. Met schaapjes. En dat vind ik, die een jaar lang alleen maar schapen maakte op mijn keramiek-avonden, natuurlijk geweldig. Ze breit hem van verschillende natuurlijke tinten grijs van Blauwe Texelaar wol.

En dan sluit ik af met een van mijn eigen keramieke schaapjes.

Wol en Wiel Maart 2016

Er is weer een maand voorbij gevlogen, en de spingroep Wol en Wiel is bij elkaar geweest in de gezellige blokhut van Hennie, in Biddinghuizen, aardig centraal in Flevoland voor al onze leden, die komen van het uiterste noorden tot het zuidelijkste puntje, de meest oostelijk grens (zelfs ietsepietsie daarbuiten!) tot aan de westelijke grens van heel Flevoland.

Er waren weer mooie dingen gemaakt, en ik moet bekennen dat ik van tijd tot tijd zo enthousiast was over alle gemaakte producten, proeflapjes en projecten-in-de-maak dat ik niet van alles foto's gemaakt heb. Voor de blog is dat jammer, maar het zegt heel veel over hoe leuk de spinochtenden zijn, en hoeveel uitwisseling van ervaring en inspiratie er is tijdens de ochtend, heerlijk!

Ik zat bijvoorbeeld naast Annelies, die krulletjes aan het spinnen was. Ze maakte een draad van verschillend gekleurde lokken Wensleydale en Leicester Longwool, waarbij delen van de gekrulde lokken zichtbaar bleven. Het wordt een vrij dik, onregelmatig garen met heel veel karakter. Annelies vertelde dat ze het meestal nog twijnt met een dunnere draad, zodat het niet zo krullerig is, en makkelijker verwerkt kan worden. Zij maakt er vaak sjaals van, geweven of gebreid, heel mooi en origineel. Ze werkt het liefst met natuurlijke tinten en heeft heel verschillende kleuren krulletjes in het zakje wol wat ze meegenomen heeft deze ochtend. Geen foto's, maar ik hoop dat je je er een voorstelling van kunt maken.

Coba had proeflapjes mee van haar weefcursus en haar kleuren-cursus. Ze liet zien hoe verschillende kleuren samen een heel mooie indruk kunnen geven, ook al zijn ze individueel misschien niet zo heel erg mooi. Ik geloof dat ik de vorige keer ook hierover schreef, en deze keer blijft het ook bij schrijven want ik heb geen foto's genomen.

Waar ik wel foto's van heb gemaakt is het project van Petra, (die overigens ook haar dochter mee had, geweldig, moeder en dochter achter het spinnewiel! Petras project zijn sokken met allerlei verschillende patroontjes. Eerst heeft ze van alle kleurtjes een stukje gesponnen. Kijk maar hier onder:

Zijn het geen geweldige sokken? Vrolijke voetenwarmers die tegelijk je hart verwarmen!

Hennie heeft gesponnen! Van haar eigen Ouessant schapen, met een beetje jeu van een frisse kleur glanzende zijde die ze meegekaard heeft. De wol is gekaard op een kaardmachine, en de zijde heeft Hennie aan het eind van het kaardproces direct op de trommel van de kaardmachine gelegd, tussen de lagen wol. Als je de zijde aan de voorkant van de kaardmachine invoert, wordt het misschien wat meer verdeeld waardoor je niet zulke duidelijke 'strepen' van de zijde in je garen krijgt.

Cobie had ook niet stilgezeten de afgelopen maand! Of misschien juist heel veel stilgezeten, want ze had een hele bruidssjaal gebreid. De sjaal was voor een echte bruid, dus Cobie had een deadline en daar heeft ze zich op gericht, en ze is met ruime marginaal geslaagd! De sjaal had ze niet mee, die was natuurlijk al bij de bruid, maar ze liet wel een foto zien van het eindresultaat, prachtig!

Dat ze een kantsjaal breide viel heel toepasselijk samen met dat een paar anderen van de groep ook een kanten sjaal breien. Hennie, Jolanda, Cobie en ik. Het idee is dat als je tegelijkertijd aan een project werkt dan kun je elkaar steunen, stimuleren, en het is gewoon leuker. Nu is Cobie al klaar, maar dat kwam doordat ze een deadline had. De andere hebben dat niet dus die doen het lekker in hun eigen tempo. Over mijn sjaal wil ik nog een apart stukje schrijven.

Ook heb ik nog niet geschreven wat ik meenam om te laten zien. Maar... daar heb ik ook nog geen foto's van en die wil ik wel laten zien. Dat komt dus ook in een volgend stukje, dat houden jullie nog tegoed!

Wol en Wiel Februari 2016

Alweer een maand voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Aan de andere kant is het geweldig dat er alweer een spinbijeenkomst is geweest van Wol en Wiel, bij Hennie in haar Blokhut, waar altijd gezellig stoelen, koffie, thee en koek klaar staan als we aankomen.

We waren met een iets kleinere groep deze keer, 7 mensen in totaal, en dat zorgde ervoor dat we uitgebreid de meegebrachte projecten konden bekijken, voelen (belangrijk!) en bespreken. Ook hebben we het spinnen van een bouclé draad besproken en sommigen hebben dat ook geoefend, waaronder ikzelf. Maar later daarover meer.

Petra begon, en vertelde dat ze niets meegenomen had. Ze is Blauwe Texelaar aan het spinnen op haar electrische spinnewiel, zo vanuit de vacht. Ze houdt erg van de geur van de vacht en het gevoel van de lanoline waardoor de vezels zo makkelijk langs erkaar glijden. Het is een vrij donkere vacht, en de spoel is al bijna bommetje vol, wat heel veel is bij haar e-spinner, want de spoelen zijn groot, er kan zo'n 100 g op!

Hennie spint ook een Blauwe Texelaar, gewassen en gekaard. Ze heeft eerst de lichte stukken er uit gezocht, en spint die. Haar idee is om iets te maken uit het boek 'Öland breien' van Marja de Haan (deze link voert je naar een verkoopsite waar het boek te koop is), en gebruik te maken van de natuurlijke kleuren uit de vacht van een Blauwe Texelaar. In de tijd tussen de twee spinochtenden heeft Hennie polswarmers gebreid:

De kleur van het blauwe gedeelte is in werkelijkheid veel feller dan op de foto, het contrast is groter met het rood. Mooi he? Er werd gepraat over de breedte van de verschillende delen van de polswarmer, Het deel in de gebroken rib steek is breder dan het andere gedeelte met het patroontje. Men was het er over eens dat boordsteken (gebroken rib is een variatie op de 1 recht 1 averecht boordsteek) altijd breder wordt, omdat er gewisseld wordt tussen recht en averecht en je daarvoor meer draad gebruikt. Ik denk dat het ook kan liggen aan het andere deel, wat gebreid is met twee kleuren. Als je patroontjes met meerdere kleuren breidt trekt het breiwerk altijd wat in. Wat het ook is, de oplossing voor beide verschijnselen is dezelfde: brei voor het boordsteek gedeelte met wat dunnere naalden, of met minder steken.

Ook heeft ze een katoenen shawl gehaakt met paarse bloemen. De katoen maakt hem wat zwaar, Hennie vindt hem teveel op haar schouders drukken, maar er is al een liefhebber voor dus Hennie gaat hem weggeven.

Hennie en ik gaan een bruidssjaal breien, van een patroontje dat in Handwerken Zonder Grenzen heeft gestaan, lang geleden. We hebben allebei een proeflapje gemaakt, en zijn er ook allebei nog niet helemaal uit of de naalddikte wel goed is. Dit is het proeflapje van Hennie:

Een garen met mohair of angora er in? We praatten er wat over en als ik het me goed herinner gaat Hennie ook nog met een iets dikkere pen een lapje breien om het verschil te zien. Ik heb ook een proeflapje maar dat zal ik in een aparte post laten zien.
Cobie en Jolanda gaan ook een kansjaal breien maar van een ander patroon.

C heeft veel geweven en heeft daar niets van meegenomen, omdat ze denkt dat we daar niet in geinteresseerd zijn. Tsssss! Dat is helemaal niet zo, we zijn juist heel erg nieuwsgierig naar wat ze allemaal weeft! Volgende keer dus wat meenemen hoor! Ze vertelt over de weefcursus, en een kleurencursus die ze ook volgt. Daar heb je bij het weven veel profijt van, kleuren kunnen heel verrassend zijn vertelt ze: apart vind je een kleur misschien echt niet mooi, maar in combinatie met andere kleuren is het resultaat soms heel aantrekkelijk!

Saskia is nog niet uitgebreid met alle IJslandse wol die ze in de zomervakantie op IJsland heeft buitgemaakt! Deze keer een mooie sjaal, met allerlei plantaardig geverfde ijslandse wol. Het was een breipakketje met alle kleuren in een mooi doosje, waar een patroon in zat (niet het patroon wat Saskia uiteindelijk gemaakt heeft), en ook op het doosje alle planten die gebruikt zijn om de kleuren te krijgen. Hier onder zie je een stukje van de sjaal, de mooie bloem die er ook nog uit kon en het doosje met de informatie over de planten.

Als je goed kijkt zie je dat er kleurstoffen in zitten van Indigo, Lupine, Rabarber en Blauwhout (Brazil Wood)

Hier nog een foto waarop je de rand van de sjaal beter kunt zien. En de speld achter de bloem, die aan de voorkant netjes is omgehaakt met gele wol.

Een mooie rand met cockle shell patroon

Hier zie je hoe anders de kleuren kunnen uitvallen als de zon niet schijnt. Ik denk toch dat de twee bovenste foto's de kleur het best benaderen.

Cobie heeft een hele mooie vertaling gemaakt van de beschrijving van het boucle garen wat we gesponnen hebben. Ze liet het zien, en we praatten over welke vezels geschikt zijn voor de lusjesdraad: mohair, Leicester Longwool, Wensleydale, dus lange glanzende vezels. Hier onder een paar foto's van boucle:

Het witte garen heeft kleinere lusjes dan het donkere garen (het donkere op de bovenste foto is hetzelfde als het garen wat midden in beeld is op de onderste foto en het is groen in werkelijkheid - geverfd met Berkeblad en nagebeitst met ijzer). Dat zou kunnen komen door het verschil van vezel: de witte is Romney, de groene Leicester Longwool. Ook is het witte gemaakt met drie handgesponnen draden, terwijl de groene naaigaren heeft voor zowel kern als binddraad. Er zijn vele variaties op Boucle, en met veel oefenen komen we wel tot de draad die we ook voor ogen hebben. Momenteel is het nog een beetje afwachten wat het eindproduct is ook al volgen we de instructies goed op!

Jolanda heeft een sjaal geweven van garen wat ze vorig jaar al eens had laten zien. Een paars garen met allerlei kleurtjes erdoorheen gekaard. De sjaal is geweven op een driehoekig weefraam. We zijn allen geinteresseerd in het weefraam, en Hennie zou graag iemand willen vragen om er zo een voor haar te maken, dus Jolanda en Hennie spraken af om samen een bezoekje aan een handige kennis te gaan brengen! Helaas heb ik de sjaal niet op de foto, misschien een volgende keer als het weefraamverhaal een vervolg heeft.

Ik heb ook wat projecten meegebracht in verschillende stadia van 'af'. Wat helemaal af is zijn de wanten voor mijn vader. Ik heb binnen wat foto's gemaakt, niet helemaal scherp maar het moet maar zo want het is echt niet lekker buiten, en bovendien veel te donker om een goede foto te maken.

De wanten zijn in de techniek 'twijnend breien' gemaakt, een Zweedse techniek waarbij je met twee draden breidt, afwisselend met de ene en de andere draad een steek maakt, en de draden tussen elke steek een halve slag om elkaar draait. Hier is een video van hoe dat gaat. Bij de duim is elke twee toeren een steek gemeerderd, daardoor verspringen de kleuren tot een soort geruit patroontje:

En tussen de boord en de hand heb ik een stukje met averechtse steken gebreid, in het Zweeds 'krok' steken, in het Engels 'crook'  stitches.

Deze steek trekt het breiwerk iets in, wat een mooie overgang tussen boord en hand geeft.

Mijn laptophoes is bijna af. Ik moet hem nog wat in de breedte laten krimpen, Hennie gaf mij uitstekend advies. Als de hoes af is kan ik eindelijk ook eens een andere tas gebruiken als ik naar mijn werk ga, met een goed beschermde laptop.

Wat helemaal nog niet af is, zijn deze lokken. In Oktober kocht ik een prachtige bruine vacht, Dorset x Leicester Longwool. Die wilde ik onlangs gaan wassen, en ik pakte hem helemaal uit om de lelijke delen, vuiltjes en dubbelscheer te verwijderen. Toen zag ik tot mijn grote schrik dat alle lokken een zwakke plek in het midden hadden:

En het ergste was dat je de lokken zomaar met twee handen uit elkaar kon trekken! Dat was een nare ontdekking, en ik wist even niet wat ik ermee zou doen: weggooien of niet? Mijn spinmaatjes op Ravelry adviseerden om te kijken of de twee delen niet apart van elkaar verwerkt en gesponnen konen worden. Dus ik waste, deelde, kaardde en spon een proefje:

Twee heel verschillende garens, allebei zacht en mooi. En het was goed te doen om ze te spinnen ook al was de vezel ca 5-6 cm in plaats van de mooie 10-12 cm. Ook mijn spinmaatjes bij Wol en Wiel vonden dat ik dat best zo kon doen, dus ik ga toch maar de hele vacht wassen, moed verzamelen om de lokken te delen, en dan doen alsof ik twee vachten heb in plaats van een.
En ik heb ook nog nagevraagd bij de boerin of er iets met het schaap, het eten of het weer is gebeurd midden in het seizoen. Ze herinnerde zich (na in haar geheugen te graven) dat het lam inderdaad, toen het buiten kwam, een poosje niet helemaal gezond was geweest, maar daarna weer wel. Dat is natuurlijk de verklaring van de zwakke plek. Ik heb ook gelezen dat men het wel een 'hongerrand' noemt. Maar het kan ook door andere oorzaken dan honger, bv ziekte of medicijnen veroorzaakt worden.

Als afsluiting een foto van mijn proeflapje voor de kantsjaal. Ik ben van plan binnenkort daar meer over te schrijven.