Wol en Wiel Februari 2016

Alweer een maand voorbij, wat gaat de tijd toch snel! Aan de andere kant is het geweldig dat er alweer een spinbijeenkomst is geweest van Wol en Wiel, bij Hennie in haar Blokhut, waar altijd gezellig stoelen, koffie, thee en koek klaar staan als we aankomen.

We waren met een iets kleinere groep deze keer, 7 mensen in totaal, en dat zorgde ervoor dat we uitgebreid de meegebrachte projecten konden bekijken, voelen (belangrijk!) en bespreken. Ook hebben we het spinnen van een bouclé draad besproken en sommigen hebben dat ook geoefend, waaronder ikzelf. Maar later daarover meer.

Petra begon, en vertelde dat ze niets meegenomen had. Ze is Blauwe Texelaar aan het spinnen op haar electrische spinnewiel, zo vanuit de vacht. Ze houdt erg van de geur van de vacht en het gevoel van de lanoline waardoor de vezels zo makkelijk langs erkaar glijden. Het is een vrij donkere vacht, en de spoel is al bijna bommetje vol, wat heel veel is bij haar e-spinner, want de spoelen zijn groot, er kan zo'n 100 g op!

Hennie spint ook een Blauwe Texelaar, gewassen en gekaard. Ze heeft eerst de lichte stukken er uit gezocht, en spint die. Haar idee is om iets te maken uit het boek 'Öland breien' van Marja de Haan (deze link voert je naar een verkoopsite waar het boek te koop is), en gebruik te maken van de natuurlijke kleuren uit de vacht van een Blauwe Texelaar. In de tijd tussen de twee spinochtenden heeft Hennie polswarmers gebreid:

De kleur van het blauwe gedeelte is in werkelijkheid veel feller dan op de foto, het contrast is groter met het rood. Mooi he? Er werd gepraat over de breedte van de verschillende delen van de polswarmer, Het deel in de gebroken rib steek is breder dan het andere gedeelte met het patroontje. Men was het er over eens dat boordsteken (gebroken rib is een variatie op de 1 recht 1 averecht boordsteek) altijd breder wordt, omdat er gewisseld wordt tussen recht en averecht en je daarvoor meer draad gebruikt. Ik denk dat het ook kan liggen aan het andere deel, wat gebreid is met twee kleuren. Als je patroontjes met meerdere kleuren breidt trekt het breiwerk altijd wat in. Wat het ook is, de oplossing voor beide verschijnselen is dezelfde: brei voor het boordsteek gedeelte met wat dunnere naalden, of met minder steken.

Ook heeft ze een katoenen shawl gehaakt met paarse bloemen. De katoen maakt hem wat zwaar, Hennie vindt hem teveel op haar schouders drukken, maar er is al een liefhebber voor dus Hennie gaat hem weggeven.

Hennie en ik gaan een bruidssjaal breien, van een patroontje dat in Handwerken Zonder Grenzen heeft gestaan, lang geleden. We hebben allebei een proeflapje gemaakt, en zijn er ook allebei nog niet helemaal uit of de naalddikte wel goed is. Dit is het proeflapje van Hennie:

Een garen met mohair of angora er in? We praatten er wat over en als ik het me goed herinner gaat Hennie ook nog met een iets dikkere pen een lapje breien om het verschil te zien. Ik heb ook een proeflapje maar dat zal ik in een aparte post laten zien.
Cobie en Jolanda gaan ook een kansjaal breien maar van een ander patroon.

C heeft veel geweven en heeft daar niets van meegenomen, omdat ze denkt dat we daar niet in geinteresseerd zijn. Tsssss! Dat is helemaal niet zo, we zijn juist heel erg nieuwsgierig naar wat ze allemaal weeft! Volgende keer dus wat meenemen hoor! Ze vertelt over de weefcursus, en een kleurencursus die ze ook volgt. Daar heb je bij het weven veel profijt van, kleuren kunnen heel verrassend zijn vertelt ze: apart vind je een kleur misschien echt niet mooi, maar in combinatie met andere kleuren is het resultaat soms heel aantrekkelijk!

Saskia is nog niet uitgebreid met alle IJslandse wol die ze in de zomervakantie op IJsland heeft buitgemaakt! Deze keer een mooie sjaal, met allerlei plantaardig geverfde ijslandse wol. Het was een breipakketje met alle kleuren in een mooi doosje, waar een patroon in zat (niet het patroon wat Saskia uiteindelijk gemaakt heeft), en ook op het doosje alle planten die gebruikt zijn om de kleuren te krijgen. Hier onder zie je een stukje van de sjaal, de mooie bloem die er ook nog uit kon en het doosje met de informatie over de planten.

Als je goed kijkt zie je dat er kleurstoffen in zitten van Indigo, Lupine, Rabarber en Blauwhout (Brazil Wood)

Hier nog een foto waarop je de rand van de sjaal beter kunt zien. En de speld achter de bloem, die aan de voorkant netjes is omgehaakt met gele wol.

Een mooie rand met cockle shell patroon

Hier zie je hoe anders de kleuren kunnen uitvallen als de zon niet schijnt. Ik denk toch dat de twee bovenste foto's de kleur het best benaderen.

Cobie heeft een hele mooie vertaling gemaakt van de beschrijving van het boucle garen wat we gesponnen hebben. Ze liet het zien, en we praatten over welke vezels geschikt zijn voor de lusjesdraad: mohair, Leicester Longwool, Wensleydale, dus lange glanzende vezels. Hier onder een paar foto's van boucle:

Het witte garen heeft kleinere lusjes dan het donkere garen (het donkere op de bovenste foto is hetzelfde als het garen wat midden in beeld is op de onderste foto en het is groen in werkelijkheid - geverfd met Berkeblad en nagebeitst met ijzer). Dat zou kunnen komen door het verschil van vezel: de witte is Romney, de groene Leicester Longwool. Ook is het witte gemaakt met drie handgesponnen draden, terwijl de groene naaigaren heeft voor zowel kern als binddraad. Er zijn vele variaties op Boucle, en met veel oefenen komen we wel tot de draad die we ook voor ogen hebben. Momenteel is het nog een beetje afwachten wat het eindproduct is ook al volgen we de instructies goed op!

Jolanda heeft een sjaal geweven van garen wat ze vorig jaar al eens had laten zien. Een paars garen met allerlei kleurtjes erdoorheen gekaard. De sjaal is geweven op een driehoekig weefraam. We zijn allen geinteresseerd in het weefraam, en Hennie zou graag iemand willen vragen om er zo een voor haar te maken, dus Jolanda en Hennie spraken af om samen een bezoekje aan een handige kennis te gaan brengen! Helaas heb ik de sjaal niet op de foto, misschien een volgende keer als het weefraamverhaal een vervolg heeft.

Ik heb ook wat projecten meegebracht in verschillende stadia van 'af'. Wat helemaal af is zijn de wanten voor mijn vader. Ik heb binnen wat foto's gemaakt, niet helemaal scherp maar het moet maar zo want het is echt niet lekker buiten, en bovendien veel te donker om een goede foto te maken.

De wanten zijn in de techniek 'twijnend breien' gemaakt, een Zweedse techniek waarbij je met twee draden breidt, afwisselend met de ene en de andere draad een steek maakt, en de draden tussen elke steek een halve slag om elkaar draait. Hier is een video van hoe dat gaat. Bij de duim is elke twee toeren een steek gemeerderd, daardoor verspringen de kleuren tot een soort geruit patroontje:

En tussen de boord en de hand heb ik een stukje met averechtse steken gebreid, in het Zweeds 'krok' steken, in het Engels 'crook'  stitches.

Deze steek trekt het breiwerk iets in, wat een mooie overgang tussen boord en hand geeft.

Mijn laptophoes is bijna af. Ik moet hem nog wat in de breedte laten krimpen, Hennie gaf mij uitstekend advies. Als de hoes af is kan ik eindelijk ook eens een andere tas gebruiken als ik naar mijn werk ga, met een goed beschermde laptop.

Wat helemaal nog niet af is, zijn deze lokken. In Oktober kocht ik een prachtige bruine vacht, Dorset x Leicester Longwool. Die wilde ik onlangs gaan wassen, en ik pakte hem helemaal uit om de lelijke delen, vuiltjes en dubbelscheer te verwijderen. Toen zag ik tot mijn grote schrik dat alle lokken een zwakke plek in het midden hadden:

En het ergste was dat je de lokken zomaar met twee handen uit elkaar kon trekken! Dat was een nare ontdekking, en ik wist even niet wat ik ermee zou doen: weggooien of niet? Mijn spinmaatjes op Ravelry adviseerden om te kijken of de twee delen niet apart van elkaar verwerkt en gesponnen konen worden. Dus ik waste, deelde, kaardde en spon een proefje:

Twee heel verschillende garens, allebei zacht en mooi. En het was goed te doen om ze te spinnen ook al was de vezel ca 5-6 cm in plaats van de mooie 10-12 cm. Ook mijn spinmaatjes bij Wol en Wiel vonden dat ik dat best zo kon doen, dus ik ga toch maar de hele vacht wassen, moed verzamelen om de lokken te delen, en dan doen alsof ik twee vachten heb in plaats van een.
En ik heb ook nog nagevraagd bij de boerin of er iets met het schaap, het eten of het weer is gebeurd midden in het seizoen. Ze herinnerde zich (na in haar geheugen te graven) dat het lam inderdaad, toen het buiten kwam, een poosje niet helemaal gezond was geweest, maar daarna weer wel. Dat is natuurlijk de verklaring van de zwakke plek. Ik heb ook gelezen dat men het wel een 'hongerrand' noemt. Maar het kan ook door andere oorzaken dan honger, bv ziekte of medicijnen veroorzaakt worden.

Als afsluiting een foto van mijn proeflapje voor de kantsjaal. Ik ben van plan binnenkort daar meer over te schrijven.

Wol en Wiel Januari 2016

Het was een drukbezochte bijeenkomst, de eerste spinochtend van de Flovolandse spingroep Wol en Wiel in 2016, 11 spinners waren er! En in het begin was er ook nog een geinteresseerde buurvrouw die iets kwam halen en gelijk een kopje koffie meedronk voor de gezelligheid.

Zoals gebruikelijk lieten we elkaar zien wat we de afgelopen tijd gemaakt hebben of waar we nu aan werken, en dat wil ik hier weer de revu laten passeren.

Allereerst had H een prachtig vest gebreid, met verschillende kleuren garen in een mooie steek. De sluiting is met een rits, die heel netjes ingezet is!

Ook heeft ze een muts gebreid, met een boord die dwars gebreid is met kabels, onzichtbaar vastgemaakt met kitchener stitch of grafting (zie ook mijn vorige blog over Wol en Wiel) tot een koker. Aan de zijkant van de koker heeft ze steken opgenomen om daar de bovenkant van het mutsje mee te breien.

En dan heeft ze óók nog een sjaal om te laten zien. Een driekante sjaal met afwisselend rechte ribbels en gaatjes:

C heeft in de zomer van 2015 een weefcursus gevolgd, en volgt nog steeds lessen. Ze heeft een voorbeeld meegenomen van een geweven sjaal, met verschillende patronen. De inslag is van wol, de sjaal is licht en valt heel soepel.

Naast C zat deze keer S (we doen altijde een rondje), die spint op een Louet Victoria, net als ik. In de zomer is zij naar IJsland geweest op vakantie, en daar heeft ze veel IJslands garen gekocht. Ondertussen zijn er alweer twee prachtige IJslandse truien af, waarvan we de foto op haar mobiel konden bekijken. De nieuwe eigenaren willen namelijk hun trui niet meer afstaan om te laten showen, zo lekker zitten ze. Het zijn twee typisch IJslandse truien, met een ronde pas over de schouders met daarin een patroon ingebreid.

Ook had ze nog twee andere gebreide producten mee, sokken van een regenbooggaren wat geverfd is in de vorm van een sokkenlap: je breit met twee draden sokkenwol een rechthoekige lap, verft deze in verschillende kleuren (hier dus in regenboog kleuren), haalt de lap weer uit en voilá, je hebt twee identiek geverfde bolletjes garen, ieder genoeg voor een sok!

De halve wanten met de mooie kabels zitten als gegoten, en de opzet- en afkant-rand zijn net zo soepel als het breiwerk zelf. Dat laatste is iets waar ik best jaloers op ben, want ik moet daar bijzonder veel moeite voor doen, anders is het te strak, en dat overkomt me vaak bij het afkanten. Ik haal dan maar weer uit en kant opnieuw af, tot ik tevreden ben (bij opzetten heb ik dat gelukkig minder, want dat is helemaal lastig oplossen).

J had een prachtige poncho aan, asymmetrisch en met een kraagje, natuurlijk zelfgesponnen en gebreid. Het patroon heet l'Enveloppe (Ravelry link).

Ook heeft ze gesponnen van de Zweedse wol die ik voor haar meenam van ’mijn ’ schapenboerin. Het is een Gotland-Dorset kruising, en ze was niet zo zeker over de twijning van de draad. Zat er nou genoeg twist in of niet? We hebben ernaar gekeken en denken dat de enkele draden nog wat meer draaiing zouden kunnen gebruiken, maar het is nu ook al een erg mooi en zacht garen. Ze wil het graag gebruiken voor een trui/vest, maar het is nog onduidelijk of het daarvoor wel genoeg is, het zijn niet zulke grote schapen. Ik ben benieuwd!

Ook P is aan het spinnen voor een project. Zij weet al wat ze wil gaan maken en heeft verschillende kleuren lontwol ingeslagen om de benodigde garens te maken. Het is voor warme, vrolijke, fleurige lange kousen met extra versiering erop, van een Finse designer, kijk maar hier (Ravelry link). De roze draad op de spoel is voor dat project!

C is druk aan het spinnen, maar is niet zo tevreden met de Romney wol die ze heeft. Het lijkt of hij bros is, de vezels breken makkelijk als je eraan trekt. Hmmm, niet zo leuk! Als je spint van vachten die je in hun geheel koopt kan dat wel eens gebeuren, ook al kijk je goed naar de vacht bij het kopen. Misschien was het toen ook al te merken geweest als ze toen de ’snapping’ test had uitgevoerd: neem een plukje uit de vacht tussen duim en wijsvinger van beide handen (de punt in de ene hand en de scheerkant in de andere hand) en trek het plukje snel uit elkaar dicht bij je oor. Het hoort een soort ’plong!’ geluidje te geven maar als het bros is kraakt het meer van de vezels die je stuk trekt. Maar ja, je denkt er niet altijd aan om die test te doen als je een vacht bekijkt! En soms zijn delen van de vacht wel goed en andere delen niet.

H heeft deze keer ook geen showmateriaal mee, maar de volgende keer hopelijk weer wel! De volgende keer dat ze erbij is zal niet in februari zijn, want dan wordt ze aan haar ogen geopereerd, sterkte!

P is iemand die wel heel veel maakt, maar het daarna gelijk weggeeft. Dat weggeven dat mág wel van ons, maar kun je daar alsjeblieft mee wachten tot ná de spinochtend? Zij vertelde over een sjaaltje, een rokje, en nog iets wat me ontschoten is, maar we hebben het allemaal niet gezien!

En dan komen we aan bij de meest productieve deelnemer deze keer, Reny! Ze laat nog een keer zien hoe ze de bolletjes vilt voor haar bolletjeskleed, ze maakt ze van gekaarde vlies, vormt dit in een plat bolletje, stopt het in een kous, knoop in de kous, volgende bolletje, weer een knop erin enzovoorts. Dan in de wasmachine. Het eruit pulken is het meeste werk. Daarna rolt ze ze vaak nog een beetje na om ze de definitieve vorm te geven. Een suggestie van een andere spinner (en vilter) was om de bolletjes in plaats van na een beetje voor te rollen. Misschien laten ze dan makkelijker los en houden ze goed hun vorm, was het idee. Hier onder een klein stukje (zitkussentje?) met wat losse 'bolletjes' erop.

Ook is zij aan het haken, bij een ’Crochet-along’, een CAL.Er is nu een CAL voor 2016 gaande, waarbij je regelmatig een nieuw haakpatroon opgestuurd krijgt. Maar als je niet wilt wachten, kun je ook de CAL van 2015 of 2014 in zijn geheel downloaden, dan heb je alle steken in één keer en werk je in je eigen tempo. Kijk maar eens wat een leuk dekentje dit wordt met zoveel stekenvariaties! De CALs voor de verschillende jaren kun je hier vinden (haak-CAL). En ook op Lossen en Vasten is in januari een CAL gestart!

Reny raakte ook zo geinspireerd door de sneeuwsterren van C, dat ze er zelf ook een aantal is gaan haken:

En de laatste foto van Reny is om te laten zien HOE GROTE BOLLEN zij op haar GROTE-BOLLEN-WINDER kan winden! Een bol van 350 gram, dat is ook indrukwekkend!

Hennie heeft lieve zachte babywantjes gemaakt met ’thrums’. Ze liet zien hoe je ook achteraf deze wollige voering van ongesponnen wol kunt toevoegen, met behulp van een stopnaald. Het worden hele zachte en zeker ook warme wantjes voor kleine babyhandjes. Die zijn op deze manier goed beschermd tegen de kou! Het basis patroon voor de wantjes vind je hier. En hoe je de ’thrums’ tijdens het breien toevoegt zie je hier. Ik kon geen filmpje vinden van het later in-naaien van thrums, maar het gaat met een stopnaald, alsof je een ’v-tje’ opmaast, en je laat de eindjes aan de binnenkant van het wantje los hangen.

Ook heeft Hennie sloffen gemaakt van een patroon van Arne en Carlos uit Noorwegen. Het zijn gebreide sloffen die daarna in de wasmachine vervilt zijn. Hennie heeft wat met het patroon moeten stoeien, het was niet in een keer duidelijk! Maar we laten ons bij Wol en Wiel niet zomaar uit het veld slaan! Hennie dus ook niet, en het zijn een mooi stel sloffen geworden. Met assistentie van een paar door de wol geverfde breisters (ha! woordgrapje) was al snel duidelijk hoe de Noorse heren het eigenlijk bedoelden maar niet zo duidelijk hadden opgeschreven. Opmerkelijk bij de sloffen is dat de rode rand, die geverfd is met meekrap, anders – minder – vervilt is dan de rest van de sloffen, hoewel het dezelfde wol is. Meekrap of aluin doet dus iets met de wol waardoor het minder makkelijk vervilt.

Ik bracht nog twee strengen gesponnen wol mee die ik had geverfd bij een verfworkshop van J, met Cochenille en Indigo. Mooie kleuren zijn het geworden! Het blauwe kaardband had ik afgebonden op een paar plekken, en het paarsige garen is cochenille overgeverfd met indigo. Voor op de strengen staat nog een klein proefflesje Eucalan, wat C voor iederen meebracht. Om wol in te spoelen (het is geen wolwasmiddel!) waardoor het zachter wordt. Het ruikt lekker naar jasmijn, en ik ben benieuwd hoe mijn wol daar uit komt als ik het ga proberen.

Als laatste wil ik jullie nog trakteren op een foto van de Romney schapen (allen drachtige ooien) die vorig weekend geschoren zijn bij de Almeerse Wolunie. De coole dame met de strepen op het voorhoofd blijkt een wat ouder schaap dat onbedoeld bij de drachtige schapen terecht is gekomen. Een paar rammen waren namelijk in de dekperiode uitgebroken en hebben ook haar uitgekozen voor hun amoureuze praktijken. Ik hoop maar dat het goed gaat! Nu staan ze in ieder geval allemaal droog (en kaal!) op stal, zodat ze goed in de gaten gehouden kunnen worden. Het was leuk en leerzaam om bij het scheren te helpen met vachten schoonmaken. 60 vachten in ongeveer 6 uur hebben C en ik door onze  handen laten gaan, dus zo'n 5 minuten per vacht. Er was veel belangstelling, er zijn vachten verkocht voor vachtvilten en spinnen, de niet-verkochte vachten zijn opgeslagen en geinteresseerden kunnen op zondagmiddagen langs komen om een vacht te kopen.

Breitentoonstelling / Knitting exhibition

Het Fries museum heeft een expositie over breien. Het was geweldig. Ik heb vol bewondering en verwondering alles in me op proberen te nemen. Met grenzeloze bewondering voor breisters die lang geleden Fries kant, mitaines en slaapmutsjes breiden (brrrrr wat een werk!). Het was ook een feest van herkenning: de Swants van Stephen West waren tentoongesteld, de trui van Sarah Lund uit 'the Killing' (Brottet in het Zweeds) was er, de wanten en handschoenen van Annemor Sundmö hingen aan een boom, en een Noorse trui was te zien.
The Fries Museum has a knitting exhibition, it was fantastic! I am both excited and amazed by the exhibition. I am full of awe for the knitters who, long time ago, knitted the Friesian lace, caps, sleeping hats and mittens (what a job!). The exhibition also contained lots of joyful recognition: Stephen Wests Swants were there as well as the sweater of Sarah Lund from 'The Killing', the mittens and gloves of Annemor Sunbö were there, hung up on a metal tree, and a Norwegian sweater was shown as well.

De trap naar de expositie hing vol met kleurige Lappions, lampions van aan elkaar genaaide kleurige gebreide lapjes, gebreid door basisschoolleerlingen uit Leeuwarden. Daarvan maakte ik een foto.
The ceiling of the stairs to the exhibition were full of lights, with shades of knitted cloths of all shapes and colours, knitted by pupils in the age of 10-12 of schools in Leeuwarden, which you can see below.

Ook het mooie borduurwerk op een getailleerd vestje heb ik gefotografeerd, het was er wel een beetje donker en er mocht niet geflitst worden.
Also the beautiful embroidery on a fitted cardigan/jacket I wanted to remember, though it was quite dar there and flash lights were not permitted.

De laatste foto die ik wil laten zien is van een wat duister tafereel uit een verhaal: een meisje in een cape met een wolven/berenmasker. De cape en het masker zijn gebreid van mensenhaar. Hier en daar hingen lapjes van het gebreide materiaal om te voelen. Het mensanhaarbreiwerk voelde stug en prikkerig aan.
The last picture I want to show you is of a dark story with a girl with cape and mask of a bear or wolve. The vape and mask are knitted of human hair. On several places, a bit of the fabrik was available to touch, this human hair knitting is quite rough and itchy.

Iedereen die maar een beetje geinteresseerd is in breien kan ik zeker aanraden om erheen te gaan!
All who is the slightest interested in knitting should visit the exhibition!

Feed the birds

This project is inspired by two other projects, one of a designer on Ravelry, who also inspired to the name of this post, and one of a fellow-member of Wolunie.
My dear fellow-member had felted a round container for bird-food, to hang outside in a tree, filled with seeds and fat. This way one would not need to look at the ugly green plastic netting in which the seeds can be bought.
I am a spinner and knitter and remembered a pattern for a round knitted and felted birdhouse on Ravelry. This is a free pattern, I love the way it is handwritten, and the world would look so much prittier if all gardens had such birdhouses in their trees! So, I took out my yarn rests and knitted and felted a ball with a hole, made an ring on top and filled it with seeds, fat and astick to sit on. This is the result. It is a gift for (the birds in the garden of) my parents. When the food is finished, the birds hopefully manage to unravel the ball a bit to use the fibers to fluff upp their nests.

Wol en Wiel December

Spingroep Wol en Wiel

De Flevolandse spingroep Wol en Wiel komt maandelijks bij elkaar om te spinnen, praten en elkaar de laatste spinsels en andere gemaakte producten te laten zien. Ik ben ook lid en vind, naast het spinnen en praten, het zien van elkaars creaties enorm inspirerend. Iedereen laat wat zien, vertelt er over, iedereen kan voelen en vragen stellen, en vervuld van alle nieuw opgedane kennis en kunde en vol plannen voor volgende projecten gaat iedereen aan het eind van de ochtend weer naar huis.

In deze blogpost zal ik wat van die gedeelde kennis en ervaring, tips en truucs, namen en links naar webpaginas en andere wetenswaardigheden van de afgelopen keer opschrijven.

Een van onze leden, HM, die expert is in naaien, liet een nieuwe trui zien die ze gebreid heeft van wol van het schapenras dat oranje/bruin geboren wordt maar waarvan de wol wit wordt, met van die oranjebruine kemp haren er in. Waarom kan ik niet op de naam komen? Wie het weet kan een opmerking plaatsen onder de blog, alvast bedankt! De trui was gebreid in twee delen, een voor- en achterpand met aangebreide mouwen. De delen waren bovenop schouder en arm op onzichtbare manier aaneen gezet en CK vroeg hoe je dat doet. Het antwoord is ‘Kitchener stitch’ of ‘Grafting’. Dit kan gedaan worden door te ‘mazen’ en door te breien, hier is een filmpje dat het laat zien met een stopnaald. Er zijn nog veel meer filmpjes te zien op het web.

Reny liet een foto zien van een prachtig bolletjeskleed, wat ze al cadeau had gegeven aan haar dochter dus niet mee kon nemen om te laten zien. We konden er dus niet meer in knijpen, maar op de foto zag het er heerlijk uit. Alle balletjes waren gevilt in kousen in de wasmachine. Volgens Reny was het een hele klus om alle bolletjes uit de kousen te krijgen, maar was het aan elkaar zetten een feestje!

CK liet een hele stapel gehaakte sneeuwsterren zien, erg toepasselijk voor de tijd van het jaar, ook al zullen dat wel de enige sneeuwkristallen zijn die we te zien krijgen deze winter, zo mild en zacht als het tot nu toe is geweest. Prachtig waren ze in ieder geval, op naalden 2,5 mm, met de glans van de Romneywol die ze had gekocht bij De Wolunie. Ze zullen bij het infopunt van De Wolunie, bij de schaapskooi in Almere Haven, te koop zijn. Ook liet ze haar zelfgenaaide winterjas zien, prachtig gedaan met alle professionele details zoals gepaspelde knoopsgaten, doorlopende lijnen van de ruitstof op de zakken en perfecte pasvorm. Gemaakt van mooie Harris Tweed, om te koesteren.

Ik liet mijn zadelhoes (Ravelry link) zien, een patroon van Lion Brands, maar met extra voering van ‘thrums’, ik weet niet of hier een Nederlandse term voor is. Het zijn plukjes ongesponnen wol die je meebreit en die aan de voorkant leuke stippen of v-tjes geven en aan de achterkant heerlijk wollig zijn. Van het 'thrummen' zijn natuurlijk ook instructies te vinden op het web (How I thrum van Hello Yarn).

Het geeft een heerlijke zachte en warme zit, perfect voor de koude wintermaanden! De rood-grijze strepen zijn gebreid met een beetje crêpe garen wat ik tijdens de vorige bijeenkomst van Wol en Wiel spon. Het was nog niet erg crêpe-achtig, maar breide toch heel fijn weg.

Ik liet ook een paar handschoenen met halve vingers zien, gebreid volgens een patroon uit dit boek: Maskor och Medeltid, een boek met patronen geïnspireerd door wanddecoraties in Zweedse middeleeuwse kerken. Als ik deze blog maak heb ik nog geen foto's maar via de Ravelry link kun je bij het patroon komen. HH merkte op dat zij een blogger kent die ook wanten, halve wanten en polswarmers maakt en dat ik waarschijnlijk wel mooi zou vinden: CreaRiet. Nou, dat klopt wel want ik vind dat zij hele mooie varianten maakt!

HH was begonnen met een bruidssjaal, maar vond het patroon nog een behoorlijke uitdaging. Daarom bedacht ze dat ze eerst nog een ander kantbreipatroon zou breien om er nog wat meer ‘in’ te komen voordat ze het enorme project van de bruidssjaal weer ging oppakken. Als ze weer met de bruidssjaal verder gaat denk ik dat ik het leuk vind daar ook aan te beginnen (misschien zijn er nog anderen ook die dat willen proberen – ik zal het eens vragen een volgende keer).

Excuus dat alleen mijn projecten en die van Reny voorzien zijn van foto’s – dat komt omdat ik het idee om over de spinochtend te bloggen pas opvatte na afloop van die ochtend. Zoals ik al zei had Reny een foto die ze naar me opstuurde om op de blog te plaatsen, dankjewel Reny! De volgende keer zal ik foto’s maken van ieders project, als de maker het leuk vindt om dit terug te zien in mijn blog natuurlijk.

Oh ik was het bijna vergeten: wil je breien zonder een vin te verroeren? Dat kan natuurlijk niet, maar alleen je duim bewegen om te breien is toch ook nog wel bijzonder. Een workout voor je duim (en voor je hersenen, want ik moest mijn hoofd er goed bijhouden toen ik het probeerde): dat is Portugees breien! Een tip van S, die last heeft van arthrose in haar schouder en elleboog, en helaas moet stoppen met het maken van poppen. Maar ze is een heel positief persoon en ik weet zeker dat ze genoeg alternatieven bedenkt om creatief te zijn en mooie dingen te blijven maken waar ze haar ei in kwijt kan (ook al zal ze het poppen maken missen).

De AlmeerseWolunie kwam ook nog even ter sprake (vanwege de sneeuwsterren van CK), en voor geïnteresseerden wil ik nog even de open dag / schaapscheer dag noemen van 17 januari. Dan worden de drachtige ooien geschoren voordat ze naar binnen gaan (binnen is het anders veel te warm voor deze dames). De eerste lammetjes worden in maart verwacht. Op de open dag kun je naar het schapen scheren kijken, je kunt vachten kopen, en je kunt de faciliteiten van de ‘Wolfabriek’ bekijken, zoals de vilt- en sorteertafels, was- en verfketels en kaardfietsen. Er wordt informatie verstrekt over De Wolunie dus je kunt goed je licht opsteken om te zien of het je ook wat lijkt om lid te worden. Houd de agenda op de website in de gaten voor de tijden en voor meer informatie.

Walnut and heat

This fall I have been dyeing fiber with various dyestuff, all natural, like reed, onion, walnut, birch, madder, indigo and cochineal. This blog post will cover what I did with one single dye pot of walnut extract, and show the results of that.

During my dye-period this fall there was a lot of experimenting, but also a lot of reading. My experience with natural dyeing in earlier years was mainly the 'standard' way of dyeing, and with standard, I mean cooking an extract from a natural dye source (plants), filtering the extract so no plant material is left, pre-mordanting the fibers, and simmering the fibers in the extract at 85-95 deg C for about an hour, rinsing the fibers and let them dry. This fall, on the contrary, I did a lot of reading on the web, and noticed that there are a hundred ways or more to dye wool, which all lead to a result, all nice and some with stronger colors than others.

On the walnut dyeing, I noticed a few differences from the 'standard' dying as I have done before:
(1) No mordant is required. This is actually no new approach, it has been known long time that walnut contains a matter that acts as mordant (tannin), and also in my second hand books from the seventies this information is shared as common knowledge. It was just that I didn't know that yet.
(2) The dye bath can be extracted from the husks without heating the dye pot. Let the sun and time do their work, lower temperatures need more time, but in the end, many report on the web, the walnut dye bath is as good as any 'cooked' dye bath.
(3) The dye bath to dye the fibers does not need heating. The same mechanism of sun and time will result in the same results as when your simmer the fibers a shorter time in the dye pot.
(4) Let the fibers dry after you lift them out of the dye bath before you rinse. This would result in more dye sticking to the fibers than if you rinse immediately after taking them out of the dye bath.
(5) The walnut dye bath can be used many more times than other dye baths (in general, dye baths can be used 2, sometimes 3 times before the color is too weak to be interesting), every time resulting in lighter browns, eventually more towards a greyish brown, but still interesting.
(6) The walnut dye bath can be stored and re-used later on, even if mold has built on the surface. In fact, the mold itself can be left in the dye bath as it also contains dyestuff.

A friend of me kindly gave me two bottles of extracted walnut dye bath, extracted from walnut trees in France which grow around her holiday cottage. The extract was really strong, looking pitch black where it sat in the bottles, almost 3 liters in total. I was very happy to receive this gift! This was the basis for my experimenting. Obviously, I could not apply (2) - no heating to extract the dye as my friend already had done this for me. All the other points, except the last one (storing the bath) I have applied, and in this post I will show you the results. In total, I dyed 5 skeins of varying weights, the heaviest first and last. Four of the skeins are from the same sheep, from the less soft part of the fleece, and I plan to weave with it. The fifth and last skein is from another sheep, spun a bit thicker but the most remarkable difference is that it has more crimp and the yarn therefore is more 'round' than the other four. This is the result

OK, this is what I did, (1) to (5) lay from left to right:
(1) Put the skein in a big glass pot with the cold dye and let it stand in the window (afternoon October sun) for a whole week. Took out the skein and rinsed it (forgot to let it dry first). The color is nice, but I had expected a deep, dark brown. Apparently, just weak October sun is not enough.
 (2) Put in next skein in the same pot, and whenever I used my oven to prepare a meal, the pot went into the oven when the food was taken out, and was warmed up in the after warmth to a nice, warm temperature, but not hot. This happened 3 times during the week the skein was in the pot. Then, I took it out, squeezed it and hung it up to dry. After it had dried, I rinsed it. Darker, but still not the deep, dark brown I expected.
(3) Put the dye bath (still very dark brown, almost black) in a pan, put in a skein and simmered for one hour.
(4) Added next skein and simmered for another hour (with the skein from (3) still in it as well). Let it cool until the next morning. Squeezed and hung to dry. Rinsed afterwards.
(5) Put in the last skein, simmered one hour, squeezed, dried, rinsed.

Conclusion: HEAT wins over TIME. The higher and longer the heat, the darker the color, until the dye bath gets exhausted and the last skein gets a more greyish tone than the others. The Octobersun could not compete with the 90 degrees from the stove, but already some mild warmth from the over is better than the windowsill.

Whether drying before rinsing improves the color, I don't know as I did not test both ways, but the colors are nice and dark, so whenever I have the time and opportunity I will apply that method (if I remember).